تنها کسانی، آرزوهایشان را با خود به گور نمیبرند که آمالشان امری جمعی باشد، امری تاریخی باشد، امری باشد که به کنش همهی انسانهای بعد از او و خود او و قبل از او مربوط میشود.
انسان در کنشها و تلاشهایش جاودانه است، فعالیتی آگاهانه، که ریشه در آرمانهایش دارد.
اینگونه اندیشیدن و در اینگونه عمل ِ آگاهانه است که آدمی، آرزوهایش را با خود به گور نمیبرد
هر آرزوی انسانی، در فرد، میتواند همان آرزوی انسانی در دیگری باشد، همان آرزوی نسلهای دیگر باشد که در تحقق آن، همتلاش بودهاند.
حتا آرزوی فردی! خود را نیز، به گور نمیبریم؛ چرا که ماهیت زندگی را در مبارزه و تلاش آگاهانه درک کرده و درمییابیم.
آرزوهای خود را به گور نمیبریم؛ چرا که فرد را بهمثابه اجتماع و در بستر پر درد تاریخاش درک میکنیم.
کسب موفقیت در یک نظام طبقاتی، نه تنها هیچ افتخاری در پی ندارد که به نوعی پایمال کردن حقوق دیگران نیز هست.
آرزوهایمان را به گور نمیبریم؛ چرا که خواهان کسب موفقیت همگان هستیم.
آزادی و عدالت، آرزوی ماست، آرزوی توست، آرزوی فرداهاست، پس آن را با خود به گور نمیبریم.
انسان، وحدت اندیشه و تلاش و آرزوست.
از فیسبوک رضا یونسی