۱۴۰۳-۰۸-۲۶

لطفا همدیگر را بغل کنید و بمانید



این نوشته درباره خودکشی اعتراضی نیست نه دانشی و نه اطلاعی از این مساله دارم که بخواهم درباره‌اش بنویسم. با احترام به همه‌ی کسانی که اعتراض سیاسی و اجتماعی خود را با خودکشی نشان داده‌اند با احترام به هما دارابی، دختر آبی، محمد مرادی، کیانوش سنجری، زنانی که در اعتراض به ستم جنسیتی خودسوزی کرده‌اند، کارگرانی که در اعتراض به وضعیت اقتصادی جان خود را ستانده‌اند، با احترام به جان ارزشمند همه‌ی انسانها؛ این نوشته درباره زندگی است درباره مقاومت.

ویولتا پارا شاعر و موزیسین شیلایی از پیشگامان ترانه‌سرایی نوین در آمریکای جنوبی بود و ترانه‌ی سپاس زندگی را سرود. ترانه ای که سراسر ستایش زندگی است، از زندگی سپاسگزار است که به او دو چشم داده برای دیدن تا آنهایی را که دوست دارد ببیند، قلبی داده برای دوست داشتن و کلمات را که با آنها حرف بزند. به همین سادگی! اما همین ترانه‌ی ساده بعد از مرگ ویولتا پارا به سرود مبارزاتی و نماد مقاومت آمریکای جنوبی تبدیل شد. وقتی مرسدس سوسا خواننده سرشناس آرژانتیتی در کنسرتی این ترانه را اجرا کرد نیروهای گارد حکومت به کنسرت او حمله و تعداد زیادی را بازداشت کردند دیکتاتورها اینگونه از سپاس زندگی هراس داشتند.

از دو سال پیش که جنبش زن، زندگی، آزادی آغاز شده سرکوب های سیاسی و اجتماعی وضعیت نابسمان اقتصادی در ایران شدیدتر
شده است. در چنین شرایطی احتمال ناامید، خسته و فرسوده، درگیر اضطراب و افسردگی شدن محتمل است. اما هربار که به این ناامیدی ها یک پله‌ی دیگر اضافه می‌کنید به این فکر کنید که ژن، ژیان، ئازادی از میان شما برخاست. به زندانیانی فکر کنید که در تاریک‌ترین زندانها با وجود احکام سنگینی که گرفته‌اند سه شنبه های اعتراضی به اعدام را آغاز کرده‌اند. به زنانی فکر کنید که هر روز بدون روسری از خانه بیرون میروند تا با مقاومت روزمره شان در برابر تبعیض جنسیتی، آزادی را برای خود و زنان نسل بعدی به ارمغان بیاورند،  به خودتان فکر کنید که جان شما عزیز است، شاد شدن شما ارزشمند است حتی به بهانه‌های کوچک، نفس کشیدن شما اهمیت دارد چرا که در این‌همه تاریکی و تلخی، مقاومت شما عین زندگی است و زندگی شما بزرگترین دلیل برای مبارزه با سرکوب و تبعيض.

ما این روزها به قهرمان نیاز نداریم و کار بزرگی از کسی ساخته نیست. کار بزرگ همین بودن شماست،  لطفا همدیگر را بغل کنید و بمانید زیرا دیکتاتورها از بودن شما و از زندگی هراس دارند.

نوشته‌های اینترسکشنالیستی
 


یک نظر بنویسید

 

نظرات شما

بدون نظر