یک درصد ثروتمندان جهان بیشتر از ۶۶ درصد افراد فقیر در جهان، رد پای کربن به جا می‌گذارند
این نتیجه جامع‌ترین تحقیقی که تاکنون درباره‌ی این موضوع انجام گرفته. برای شش ماه گذشته، «موسسه محیط زیست استکهلم» به همراه نشریه‌ی گاردین و سازمان «آکسفام» بر روی این تحقیق کار کردند. آن‌ها در مجموع رد پای کربن ۷۷ میلیون شهروند جهان از طبقات اقتصادی گوناگون را زیرنظر گرفته و بررسی کردند.
نتیجه‌ی این تحقیق جامع می‌گوید آن یک درصد شهروندان ثروتمند که یک تنه دارند محیط‌زیست را به فنا می‌دهند، رفتارهای روزمره‌ای دارند که ردپای کربن بسیاری برجا می‌گذارد. برای مثال این افراد تقریبا همیشه در خانه‌ها و محیط‌های کاری و ماشین‌های مجهز به سیستم سرمایش و گرمایش زندگی می‌کنند. این گزارش می‌گوید در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ ردپای کربن به جا گذاشته این یک درصد، معادل از بین بردن تمام محصول ذرت سال گذشته‌ی اتحادیه‌ی اروپا، تمام گندم ایالات متحده آمریکا، برنج تولیدی بنگلادش و دانه‌های سویا تولید چین است.
در اکثر جوامع گروه‌هایی که بیش از همه با اثرات ناشی از ردپای کربن این ثروتمندان مواجه‌اند و از آن آسیب می‌بینند، گروه‌های اقلیت قومی، مهاجران و زنان و دختران‌اند که بیرون از خانه کار می‌کنند و شدیدترین اثرات مخرب گرمایش زمین را تجربه می‌کنند. گزارش می‌گوید این گروه‌ها اغلب بیمه‌ی درمانی ندارند، پس‌انداز و حمایت اجتماعی ندارند و دربرابر اثرات اقتصادی، سلامت و بهداشت ناشی از تغییرات آب‌وهوایی آسیب‌پذیرترند. گزارش می‌گوید برای کسی که در این هرم در قعر به سر می‌برد، هزار و پانصد سال طول می‌کشد تا رد پای کربنی مشابه یکی از ثروتمندان به بار بیاورد.
گزارش همچنین می‌گوید نقش کشورهای توسعه‌یافته در مقایسه با کشورهای درحال‌توسعه در تخریب محیط زیست به مراتب چشمگیرتر است. در سال ۲۰۱۹ کشورهایی که سرانه‌ی درآمد بالاتر است، (و اغلب این کشورها در شمال جهانی قرار دارند) بیش از ۴۰ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای را موجب شدند؛ در حالی که این میزان در کشورهای فقیر(که اکثرا در جنوب جهانی قرار گرفتند) تنها ۰.۰۴ درصد بود. در همان سال سراسر قاره‌ی آفریقا که یک ششم جمعیت جهان آن‌جا ساکن‌اند، تنها ۴ درصد از گازهای گلخانه‌ای را موجب شد.
تحقیق همچنین می‌گوید مساله‌ای که کمتر به آن پرداخته می‌شود، نابرابری در ردپای کربن در داخل خود کشورها است. اکثر میلیاردها کماکان مرد، سفیدپوست و ساکن آمریکا و اروپایند، با این‌حال شمار این افراد در دیگر نقاط جهان نیز رو به فزونی است. گزارش می‌گوید افزایش این‌ها خبر بدی برای آب‌وهوا و محیط زیست است. ردپای کربن هواپیماهای اختصاصی، قایق‌های تفریحی، خانه‌های عظیم تا پناهگاه‌هایی که این‌ها در عمارت‌هایشان ساختند، ۷۷ برابر بیشتر از سطحی است که برای نگاه داشتن گرمایش زمین در سطح ۱.۵ درجه سانتی‌گراد لازم است. این افراد همچنین کسانی‌اند که بیشترین دسترسی به رسانه، لابی‌گری، تبلیغات و گروه‌های اجتماعی بانفوذ و سیاست‌گذاری را دارند. برای مثال از هر ۴ نماینده‌ی کنگره‌ی آمریکا، یک نفر در یکی از شرکت‌های سوخت فسیلی سهام دارد؛ گزارش تاکید می‌کند همین شواهد نشان می‌دهد چرا میزان گازهای گلخانه‌ای در جهان کماکان رو به افزایش است و یا چرا کشورهای شمال جهان تنها در یک سال، ۱.۸ تریلیون دلار یارانه به شرکت‌های سوخت فسیلی دادند.
آکسفام خواستار مالیات‌های سنگین برای شرکت‌های بسیار ثروتمند و مالکان آن‌ها و همچنین مالیات سنگین برای شرکت‌های سوخت فسیلی و ثروت بادآورده آن‌ها شده است. این نهاد می‌گوید مالیات ۶۰ درصدی بر ثروت جماعت ۱ درصدی جهان، به تنهایی می‌تواند ۶.۴ تریلیون دلار بودجه فراهم کرده و تا ۶۹۵ میلیون تن از حجم گازهای گلخانه‌ای را کاهش بدهد.
t.me/ettehad
