بزمِ پاییز- به یادِ خانه وُ جانهای بیقرار

طرح از احسان گنجی

شعله انشا می کند پاییزِ راز
رقصِ رنگارنگِ برگان دلنواز
آتشی در سینه دارد این سرا
عاشقان را می شناسد آشِنا
باز باد وُ ابر وُ باران نرم وُ رام
آوَرَد از روزگارِ ما پیام
باز یادت می تراود چون گُلی
عشق چون رنگین کمان بندد پُلی
نوعروسی در گذر خندان وُ شاد
ای خوشا از عشق؛یار آید به یاد
برگریزان بر سر وُ رویِ زمان
زندگی در جنب وُ جوش وُ نوجوان
بزمِ پاییزی وُ باد وُ برگِ مست
مطربان را سازِ زیبایی به دست
برگها همچون پرندی پَرکشان
شعله هایِ رنگ رنگِ سرکشان
از پناگاهش برون لغزیده ماه
نورِ مهتابِ شگرفی فرشِ راه...
دستِ پنهانی گشاید این کتاب
نرم نرمک نُوشَد از جامِ شراب
گفتگو در برگ برگِ دفتری
سرزمینی خسته وُ بی یاوری
یادت آرَد خانه وُ دار وُ درخت
روزگارِ رنج وُ اندوهانِ سخت
شد درختِ خانه خارستان وُ دار
شد نهان در سینه گفتار وُ بهار
هر درختی مسلخِ خورشید شد
جانِ عاشق بندی وُ تبعید شد
شد شباهنگِ زمانه سنگسار
رنگِ رُخسارِ وطن زار وُ نزار
عشق را شلاق وُ زندان شد جزا
زندگی شد زاری وُ زجر وُ عزا
دم به دم سرکوبِ مردم برقرار
دارکوبِ دین مداوم در مدار
بُرد از خاطر کبوتر آسِمان
گورِ گُل گلدان شد وُ شادی نهان
ناگهان توفانِ مرگ آور دمید
بُرد با خود آرزوها وُ امید
بختک وُ تاریکی وُ آوارگی
کوره راهی ماند وُ مُرد آزادگی...
از پسِ این سالیان؛ترس وُ خسوف
در همان دوزخ شود شیخِ مخوف
بوسۀ مرگش دهد خود روزگار
گور هم بر او بِگِریَد زار وُ خوار
سُربِ داغ آوَرد آن«روحِ خبیث»
وعده های او همه حرف وُ حدیث
او تَوَحُش را به اوجِ خود رساند
خانه را در جنگ وُ خونریزی نشاند
ناگهان بیرون خزید از قعرِ قبر
قائدی از قهقرا وُ قهر وُ مَکر
آبرویِ خانه شد بادِ فنا
حرمتِ ایران وُ فرهنگش هَبا...
حال ای همراه وُ همدردِ وطن
اتحادِ جان وُ دل باید به تن
در میانِ نور وُ رنگ وُ جار وُ نار
می رسد آزادی وُ دیدارِ یار
در سخن آید ندایش پُر طنین
بازتابش آتشین همچون یقین:
گر بخواهی از رهایی رهنمون
وَهم وُ بُت های درون کُن سرنگون
خانه ای آنسوی شب در سوزِ سرد
مانده بی یاران وُ جانی پُر زِ درد
دست وُ پایش بسته سرما وُ فسون
بی صدا گریَد بر این دورِ جنون
مرگِ حُزن انگیزِ ما بی دردی ست
جانِ تنها؛مُرده از دَم سردی ست
شعله ای شو سرکش وُ تابنده باش
چون زنان رزمنده وُ پاینده باش
پنجشنبه 18 آبانماه 1402///9 نوامبر 2023