۱۴۰۲-۱۱-۱۱

خدامراد فولادی

از پنهانگاه ِ استبداد تا پناهگاه ِ دموکراسی

پنهانگاه ِاستبداد/ همینجاست./ جای امن ِدیکتاتورها و/ کیش ِ شخصییتی هاست./ خانه ی ناامن ِ من و شماست./ کوچه ها و خیابان های شهرهاست./ پشت ِمیز ِکلاس های مدرسه ها و/ دانشگاه هاست./ پشت ِ دستگاه ِ کارگاه ها و/ کارخانه هاست./ یا: پشت ِمیز ِاداره هاست./ داخل ِاتومبیل های شخصی/ یا: اتوبوس هاست./ روی صندلی ِقطار ِمتروهاست/ خلاصه: هرکجا که مامور ِ آتش به اختیاری هست/ پنهانگاه ِ استبداد همانجاست./.

پناهگاه ِ دموکراسی/ هم دور است و/ هم نزدیک./ اگر اینجا نیست/ پس آنجاست./ آن سوی ِ رودخانه ها و دریاهاست./ یا: پشت ِ کوه هاست./محصول ِ تاریخی ِ انسان هاست./ امروزه روز/ پنهان از دید و دست رس ِ ما ایرانی هاست./ در عین ِ حال اما/ نزدیک تراز رگ ِ گردن به ماست./ اگر تلاش نماییم همه باهم/ بدون ِشک در دست رس ِ ماست./ آری:/ از این پنهانگاه/ تا آن پناهگاه/ دو راهه ای است تاریخی/ که با یک خیزش ِ همه باهم ها/ از آن ِ ما و/ پناهگاه ِ ماست./ نام اش دموکراسی و فعلن/ در اسارت ِ اسلام و ملاهاست./ و در انتظار ِ تلاش ِ مشترک ِ ماهاست/ دموکراسی یی که معنای اش/ رواداری ِ بی قید و شرط ِ آزادی هاست./ یعنی که پیش شرط ِ سوسیالیسم ِ پرولتاریاست.

خدامراد فولادی

یک نظر بنویسید

 

نظرات شما

بدون نظر