آذرخشِ خشمِ مردم می دَمَد

برای زندانیان:جان های بیقرار وُ چشم های منتظرِ آزادی

روشنی در تور وُ زندانی کنید
بر در وُ بامش نگهبانی کنید
دشمنی با بانوان رَسم آورید
خصمِ خونی گشته وُ خشم آورید
ذاتِ تاریکِ تَبَه؛عریان کُنید
با زمین وُ با زمان پیمان کُنید
آسمانِ خسته بی باران کنید
مهر را در آینه پنهان کنید
پرتوِ پروازِ زیبایی کُشید
خندۀ دریایِ شیدایی کُشید
پنجه بر رخسارۀ خانه زنید
آتش اندر جانِ فرزانه زنید
سفره ها از مغزِ انسان پُر کُنید
قصرها از استخوان آجُر کُنید
سبحه وُ سجاده در خون آورید
خوانِ یغما را شبیخون آورید
باغِ عقل وُ بالِ بلبل بَرکَنید
دفترِ شاعر در آتش افکنید
واژگان را بر سرِ دار آورید
سروها را بُرده وُ خار آورید
تازیانه بر تنِ شادی زنید
دشنه بر آوازِ آزادی زنید
قیرِ غم بر خاکِ خنیا افکنید
عاشقان آوارۀ دنیا کنید
باغِ شبنم آتش اش بستر کنید
گُل بسوزانید وُ خاکستر کنید
صفحۀ صبحِ سخن آتش زنید
تیرِ کین بر سینۀ آرش زنید
چشمۀ عشقِ وطن حاشا کنید
قصۀ سودایتان رسوا کنید
جانِ آزادی به تاراج آورید
از جنونِ خویش معراج آورید
مهربانی را به زندان آورید
مسلخ وُ صلابۀ خان آورید...
لحظۀ عصیانِ انسان می رسد
آن خروش وُ بانگِ رخشان می رسد
آذرخشِ خشمِ ما توفان شود
بارگاه وُ دین تان ویران شود
بی گمان ناگه بنوشی جامِ مرگ
گُم شَوَد دنیایتان در کامِ مرگ
پنجشنبه 20 اردیبهشت ماه 1403///9 ماه مه 2024