گهواره های خالی

برای مادر:زیباترین واژۀ جهان

مادر نشسته خیره؛پژمُرده وُ پریشان
معنایِ زندگی شد؛آوارگانِ حیران
قاصد خبر نیاورد؛از یار وُ یارِ من
چشمانِ منتظر؛های!دیگر مگو تو دَستان
من مادرِ زمانم؛کو کودکانِ جانم
آغوشِ من پریشان؛دریا وُ ابر وُ باران
آواز وُ خنده ها مُرد؛آهنگِ زندگی مرگ
هر سو سراب وُ صحرا؛من بی صدا وُ سامان
بانگِ خوشِ عزیزان؛در آتشِ خدا سوخت
شد بی تَپِش تنِ برگ؛بگرفته خانه شیطان
ای دیده جز تباهی؛چیزی دگر نبینی
آن کوچه ها وُ پرچین؛تلّی ز خاک وُ توفان
دیوار وُ سقفِ خانه؛مُشتی غبارِ غمگین
آثارِ زندگی کو!دود وُ خیال وُ نسیان
آن خانه رفته بر باد؛رؤیا اسیرِ سرما
گرمایِ مهربانی؛افتاده دستِ دیوان
دل جایِ آرزو بود؛آوارِ آرزو شد
عشق از زمین دگر رفت؛در ناکجا وُ پنهان
داغِ دلم عیان شد؛تب در تنم روان شد
ای روزگارِ تبعید!؛فریاد وُ کوهِ اَحزان
آذینِ زاری وُ خوار؛ویرانه های بسیار
بی نبض وُ تیره وُ تار؛هر برزن وُ خیابان
خشکیده اشک وُ بُغضم؛باران تو مهربان باش!
شد سینه ام مزاری؛از یادِ وُ نامِ یاران
بنهاده سر به سنگی؛بی توش وُ بی توانم
مادر به دادِ من رَس!ای خوبِ خوبم ای جان
هیهات ازین غریبی؛دردا زِ پناهی
آخر کجا بجوییم؛نقش وُ نشانِ انسان...
دلبندِ دردمندم،قربانِ گریه هایت
دردت به جانم ای جان؛من مادرِ یتیمان
دورِ سرت بگردم؛ای کودکِ قشنگم
پیشت نشسته مادر؛دیگر نباش گریان
با من غریبه ای تو!ای نازِ خنده هایت
بیگانگی رها کن؛ای شوخ وُ شنگِ بُستان
با دست وُ پایِ کوچک؛آخر کجا گریزی!
مرگست وُ دود وُ آتش؛ای کودکِ هراسان
تنهاتر از نگاهِ؛ماهِ نگونِ مُرده
خورشیدِ بی پناهی؛جان داده در بیابان
کُشتند زندگی را؛اکنون کَپَر نشینیم
هر لحظه جان سپردن؛با صاحبانِ زندان
گهواره های خالی؛خونین وُ خسته خوابند
مادر فتاده اینجا،تنها وُ سرد وُ بی جان
یکشنبه 23 اردیبهشت ماه 1403///12 ماه مه 2024