ما و سیاست

در ادبیات سیاسی ما با ترم هایی روبروئيم که نیازمند توضیحاتی چند است:شارلاتان ها ،ماله کشان،کیف کش ها و طبق کشان و احمق ها و مچل گران.دنیای سیاست با همین آدم ها جنسش جور می شود.

شارلاتان کسی ست که می داند حقیقت چیست اما نگاه می کند ببیند منافع او و حزبش چیست پس نسبت خود را با حقایق این گونه تراز می بندد. 

اوباما شارلاتان است ماله کش و احمق نیست  و با لباس چند صد هزار دلاری برتن او وخانمش سر طبقه متوسط کلاه می گذارد و در اوج یک جنبش نامه فدایت شوم می نویسد.آن آقایی که خیلی هم درنوشتن زبر دست است ، ماله کش است که برای این شارلاتان ماله کشی می کند .از آن زن و شوهر خانم بازو دروغ گو و که کارنامه عراقشان در جلو چشم ماست می گذرم.هردو شارلا تانند.بایدن رئیس این شارلاتان هاست با کارنامه ای که اگر ببری در قبیله زولو زولو نشان بدهی بدون فوت وقت او را می اندازند جلو تمساح های کنار خانه شان.

کاملا هریس شارلاتان است حرف هایی می زند که در چهار سال گذشته خلاف آن عمل کرده است . با تریتا پارسی و نایاک با ده ها آدم رابطه دارد اما حرف هایی می زند که با چسب سه قلو هم به او نمی چسبد .ماله کش کسی ست که سعی می کند این دم خروس را با قسم حضرت عباس آب بندی کند و کسی که این حرف ها را باور می کند و آب از چار گوشه دهانش سرازیر می شود احمق است. 

  اما برویم سروقت مچل کردن و ببینیم آنها چه می گویند.آیا در سیاست ما ترمی بعنوان مچل کردن داریم آیا مچل گر و مچل شو داریم؟  

مچل کردن در لغت بمعنای :بور کردن ومورد تمسخر قرار دادن است . وانگلیسی ها این گونه

از آن یاد می کنند:deride, derision, mock, ridicule, taunt, twit

اما در دنیای سیاست مچل کردن  یعنی فریب دادن ، فریب خوردن ، کلک زدن ، خر کردن ، سرکار گذاشتن است .در سیاست سر کار گذاشتن امر غریبی نیست ،دنیای سیاست یعنی دنیای سرکار گذاشتن آدم ها.   

اما قسمت سخت و نافهم داستان آنجاست که کسانی ست که سر کار گذاشته شده اند . کسانی که داستانی را جدی گرفته اند و با جدیت وارد یک کارزار شده اند و وقتی به آن ها گفته می شود شما را مچل کرده اند فریادشان به آسمان می رود یعنی می گوئید ما احمق بودیم سر کارمان گذاشته اند.

 دنیای سیاست با همین مچل کردن ها و مچل شدن هایش معنا می شود. در دنیای سیاست این یک شغل و یک حرفه و یک تخصص است .