یک سال نسل‌کشی نوشته: رمزی بارود - برگردان
: سامان
هیچ‌کس انتظار نداشت که برای تجدید آرمان فلسطینی‌ها به‌عنوان مبرم‌ترین موضوع جهان یک سال کافی باشد، و میلیون‌ها نفر از مردم در سراسرجهان بخواهند دوباره برای آزادی فلسطین تجمع و تظاهرات کنند.
سال گذشته شاهد نسل کشی اسراییل در غزه، خشونت بی‌سابقه در کرانه باختری، اما همچنین بیان افسانه‌های صمود، یا استواری فلسطینی‌ها بود.
این عظمتِ جنگ اسراییل نیست، بلکه درجه صمود یا استواری فلسطین است که آن‌چه را که زمانی نتیجه قطعی مبارزه فلسطینی‌ها به‌نظر می‌رسید به چالش کشیده است.
با این حال، معلوم شد که آخرین فصل در باره فلسطین هنوز آماده نگارش نشده، و این بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسراییل نخواهد بود که آن را خواهد نوشت.
جنگ جاری محدودیت‌های ماشین نظامی اسراییل را آشکار کرد. خط سیر معمولی روابط اسراییل با سرزمین‌های اشغالی فلسطین بر پایه خشونت بی‌مانع اسراییل، و سکوت کر کننده بین‌المللی بوده است. به‌طور عمده این اسراییل بود که یکه و تنها زمان و اهداف جنگ را تعیین می‌کرد. به‌نظر می‌ر‌سد دشمنانش، تاکنون، هیچ نظری در این مورد نداشته‌اند.
به هر حال، موضوع دیگر این نیست. جنایات جنگی اسراییل حال با وحدت فلسطینی‌ها، اعراب، مسلمانان و همبستگی جهانی مواجه است، و هرچند بزودی، با نشانه‌های جدی پاسخگویی قانونی نیز روبرو می‌شود.
این چیزی نیست که نتانیاهو امیدوار بود به آن دست یابد؛ درست روز پیش از آغاز جنگ، در سالن مجمع عمومی سازمان ملل ایستاد و نقشه‌ای از «خاورمیانه جدید» را حمل کرد، نقشه‌ای که در آن سرزمین فلسطین و فلسطینی‌ها را کاملا پاک کرده بود.
«ما نباید به فلسطینی‌ها در مورد(...) صلح حق وتو بدهیم»، چراکه «فلسطینی‌ها تنها ۲٪ دنیای عرب هستند». غرور او دوامی نیاورد، زیرا لحظه پیروزمندی مفروض ظاهرا کوتاه مدت بود.
نتانیاهوی تحت فشار اینک بیشتر نگران بقای سیاسی خویش است. او در حال گسترش جبهه جنگ برای فرار از تحقیر ارتش خود در غزه بوده و از دورنمای صدور حکم بازداشت توسط دادگاه کیفری بین‌المللی وحشت‌زده است.
و در حالی که دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) هم‌چنان به بررسی پرونده دایما در حال گسترش اسراییل که آن را به نسل‌کشی تعمدی در نوار غزه متهم می‌کند، ادامه میدهد، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در ۱۸ سپتامبر، تصمیم گرفت که اسراییل باید ظرف یک سال پس از تصویب قطعنامه آن مجمع به اشغال غیر قانونی فلسطین پایان دهد.
این باید برای نتانیاهو-که خستگی ناپذیر جهت عادی سازی اشغال فلسطین تلاش کرده است- کاملا نومید کننده باشد که با رد کامل و برق‌آسای بین‌المللی طرح‌هایش مواجه می‌شود. نظرمشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری، در ۱۹ جولای، که اعلام می‌‌نماید«حضور اسراییل در قلمروی فلسطین اشغالی غیرقانونی است» ضربه دیگری به تل آویو بود، که علیرغم حمایت نامحدود ایالات متحده، نتوانست اجماع بین‌المللی را در مورد غیرقانونی بودن اشغال تغییر دهد.
علاوه بر خشونت بی‌امان اسراییل، مردم فلسطین به عنوان بازیگران سیاسی به حاشیه رانده شده بودند. از زمان توافق اسلو در ۱۹۹۳، سرنوشت آنها به‌طور عمده به رهبری غیر منتخب فلسطینی سپرده شده بود، که با گذشت زمان آرمان فلسطین را برای منافع مالی و سیاسی خود به انحصار در آورد.
صمودِ (استواری) فلسطینی‌ها در غزه، که یک سال تمام کشتار عام، گرسنگی عامدانه، و نابودی کامل همه جنبه‌های زندگی را تحمل کرده‌اند به تاکید مجدد بر اهمیت سیاسی ملتی که مدت طولانی به حاشیه رانده شده کمک می‌کند.
این تغییر اساسی است، زیرا برخلاف تمام آن‌چه که نتانیاهو برای دستیابی بدان تلاش کرده بود عمل می‌کند. یک سال پیش از جنگ، به‌نظر می‌رسید که اسراییل در حال نگارش فصل پایانی پروژه استعماری شهرک نشینان خود در فلسطین است. این کشور رهبری فلسطین رام و یا همدست خود کرده بود، محاصره غزه را کامل کرده و آماده بود بیشتر کرانه باختری را ضمیمه کند.
غزه به کمترین نگرانی‌های اسراییل تبدیل شد، زیرا هر بحثی پیرامون آن به محاصره سرسختانه اسراییل و بحران انسانی، و نه سیاسی ناشی از آن محدود می‌شد.
در حالی که فلسطینی‌ها در غزه به‌طور خستگی ناپذیر از جهان درخواست می‌کردند که برای پایان دادن به محاصره طولانی مدتی که، به‌طور جدی در سال ۲۰۰۷ تحمیل شد فشار آورند، تل آویو به اجرای سیاست‌های خود در نوار غزه بر اساس منطق بدنام مقام بلند پایه اسراییلی سابق، داو ویسگلاسDov Weissglas ادامه داد، که منطق پشت محاصره را چنین توضیح میدهد «فلسطینی‌ها را تحت یک رژیم غذایی قرار دهید، اما آنها را از گرسنگی نکشید».
اما با گذشت یک سال از جنگ، فلسطینی‌ها، به واسطه استواری خود، به کانون هر بحث جدی پیرامون آینده صلح‌آمیز در خاورمیانه تبدیل شده‌اند. شجاعت و استواری جمعی آنها توانایی ماشین نظامی اسراییل را برای به دست آوردن نتایج سیاسی دقیق از طریق خشونت خنثی کرده است.
به درستی، تعداد کشته شدگان، ناپدید شدگان و زخمی‌ها در غزه تاکنون از ۱۵۰۰۰۰ نفر فراتر رفته است. نوار غزه، که از آغاز آن فقیر و فرسوده شده بود، حال کاملا مخروبه است. هر مسجد، کلیسا یا بیمارستانی ویران گردیده یا به‌طور جدی آسیب دیده است. بیشتر زیرساخت‌های آموزشی محو شده‌اند. با این حال، اسراییل به هیچ‌یک از اهداف استراتژیک خود، که نهایتا در یک هدف متحد می‌شوند، یعنی خاموش کردن تلاش فلسطینی‌ها برای آزادی ، برای همیشه دست نیافته است.
علیرغم درد و زیان باورنکردنی، هم اکنون انرژی قدرت‌مندی وجو دارد که فلسطینی‌ها را حول آرمان خود، و اعراب و تمام جهان را به دور فلسطین متحد می‌کند. این امر پیامدهایی دربر خواهد داشت که برای سالیان متمادی، مدت‌های طولانی پس از ناپدید شدن نتانیاهو و افراط‌گرایان مشابه او ادامه خواهد یافت.
ماخذ: کاونتر پانچ
https://www.counterpunch.org/2024/10/11/a/year-of-genocide/
سامان
۱۵ اکتبر ۲۰۲۴- هلند
