برگی از تاریخ تقدیم به: ادامه دهندگان خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی
شمس الدین – امانتی.۵ / ۹ / ۱۴۰۳
۴۵ سال قبل در چنین روزی (۱ /۹ / ۱۳۵۸) سازمان زحمتکشان کومه له، مردم شهر سنندج را به شرکت در متینگی دعوت نمود.
در مدت کوتاهی هزاران نفر از مردم مبارز سنندج در مقابل سالن تختی تجمع کردند.
ساعت ۴ بعدازظهر پیشمرگان کومه له در دسته های منظم وارد شهر شدند و بمیان جمعیت رفتند که با استقبال گرم و پُرشور آنان روبرو شدند.
شدت احساسات مردم به حدی بود که عده زیادی از آنان نتوانستند بر احساسات خود غلبه کنند و از شوق گریستند و با دادن شعارهای متعددی پشتیبانی قاطع خود را از آنان اعلام کردند.
همچنین با دادن شعار «بهروز بهروزنیا – افسر انقلابی، آزاد باید گردد» از این افسر مبارز دفاع کردند.
مردم بر گردن پیشمرگان گُل آویختند و بر سرشان شیرینی افشاندند.
یکی از اعضاء در مورد مواضع کومه له به سخنرانی پرداخت، او در قسمتی از سخنرانی خود به پاسداران اخطار نمود که ظرف دو روز محلی را که اشغال کرده اند تخلیه نمایند وگرنه آنان را وادار به تخلیه خواهند کرد.
مردم با مشتهای گره کرده سخنان او را تایید کردند و شعار می دادند:
- «مقر پاسداران تخلیه باید گردد ـ مقر کومه له ایجاد باید گردد.»
- «بژی هیزی پیشمرگه ـ جاش نه سیبی مه رگه» (جاودان باد نیروی پیشمرگان ـ نصیب جاش مرگ است.)
سپس یکی از پیشمرگان فارس زبان برای مردم سخنرانی کرد و مورد استقبال گرم آنان واقع شد، میتینگ با قرائت پیام دفتر ماموستا عزالدین حسینی پایان یافت.
اما شادمانی مردم همچنان در تمام شهر ادامه داشت. شور و شوق آنان بیننده را بیاد روزهائی میانداخت که مجسمه های شاه را پایین می کشیدند.
مردم با روشن کردن چراغ و بصدا درآوردن بوق ماشینهای خود، ورود پیشمرگان را به همدیگر شاد باش میگفتند و با نواختن دُهل و سورنا بازگشت فاتحانهٔ آنان را جشن گرفته بودند.
نیروها مسلح مردمی از محلات مختلف شهر سنندج به پیشمرگان پیوستند.
این مراسم تا ساعت ۱۰ شب همچنان ادامه داشت.
اتحاد و همبستگی مردم مبارز و انقلابی کُردستان، با پیشمرگان کومه له همچنان ادامه دارد.
