در آینه می ِگرَیم

من گریۀ پخشانم من خندۀ پنهانم

در آینه شد تابان پخشانِ به زندانم

در آینه رؤیایم در آینه تنهایم

فریادِ دلِ دنیا دُردانۀ دریایم

روز وُ شبِ زندانی درد وُ تبِ حیرانی

محبوسِ ستم میزان! با عقربِ ایمانی

زندانیِ بیدارم بیزار زِ دیوارم

پنهان چه کُنم رخسار آزاده وُ سردارم

خورشید وُ پگاهم من امید وُ پناهم من

تبعید وُ به رنج وُ آه خورشید وُ نگاهم من

چون زمزمۀ رازم زیباییِ پروازم

نوروزِ بهار آغاز سرمستیِ آوازم

من عشقم وُ آزادی من شادی وُ آبادی

بنیادِ ستم بر باد شیدایم وُ فریادی

تو زورقِ لغزانی فرسوده زِ پایانی

از سایۀ خود ترسان تو دشمنِ ایرانی

دروازۀ دوزخ زنگ آوازۀ برزخ رنگ

ای شیخِ سراپا ننگ! نوشا! تو زِ مَسلَخ سنگ

تو عابدِ هر دامی با دانۀ دین رامی

گَردی وُ غبارِ بام سودازدۀ نامی

شد چشمِ جهان روشن آمد به بیان گُلشن

آزُرده روان دشمن میهن همه جان جوشن

رزمندۀ میدان اند تابنده وُ سوزان اند

گُردانِ زمان گیهان کوبنده وُ گُردان اند

ایران همه پخشانست جانان همه رخشانست

حیران شدی وُ ترسان! پخشان همه ایرانست...

جمعه 21 دیماه 1403///10 ژانویه 2025