دو زن

باگرامی داشت ِ روز ِ جهانی ِ زن

تقدیم به: نرگس محمدی

   1

نرگس محمدی

نرگس ِ عربده جوی ِ ما

اینجاست/ حافظا!

از آتشفشان ِ دهان اش

شعله های خشم می بارد

وقتی می آید بیرون

از نهانگاه ِ حنجره

و

مشت می کوبد

بر در ِ بسته و دیوار

بر بیداد

برخان و مان ِ استبداد

باید ببینی و بشنوی

هیابانگ ِ خشم اش را

از پنجره هایی که

گشوده است

باد ِ همهمه گر

به روشنایی ِ فردا

به جانب ِ پیام آوران ِ

روزهای شادمانی و شادی

با شعار ِ توفنده ی

زن، زنده گی، آزادی.

    2

زن ِ زن ستیز

سال هاست/ نام اش حذف شده است

از دفتر ِ حضور و غیاب ِ

همکلاسی های نرگس و نسرین

آن که

بینش ِ فرقه سالاراش

ایستاده است

رو به روی ِ جهان و

زیبایی ها را زشت و

زشتی ها را زیبا توصیف می کند

زن ستیز زنی که

به همسرایی ِ

همسر ِ خدا-مرداش

چشم ِ بینا ندارد/ که ببیند

چه فکرهای روشنی

روییده است و/ می روید

دور از بینش ِ او

در سلول های تاریک ِ

پاسبانان ِ جهل

در سلول های انفرادی ِ

زن های زندانی

سلول های انباشته از

زن های/ استبداد ستیز ِ ایرانی.