روز بین‌المللی زنان کارگر
روز بین‌المللی زنان کارگر: روزی برای مبارزه، نه تنها برای احترام! بلکه برای نابودی جامعه ی طبقاتی!
امروز، هنگامی که جهان در تب و تاب جنگ های امپریالیستی بر اثر حرص و آز سیری ناپذیر یک اقلیت انگل خونمک،کودککش و مبارزات طبقاتی پرولتاریا برای رهائی قرار دارد، به یاد می‌آوریم که روز 8 مارس، نه تنها یک روز نمادین برای "زنان" است، بلکه به عنوان روز جهانی زنان کارگر شناخته می‌شود. این روز، برخلاف آنچه که در برخی اذهان به‌طور محدود و سطحی مطرح می‌شود، نه تنها به احترامی برای زنان می‌پردازد بلکه به مبارزاتی عمیق‌تر و بنیادین‌تر اشاره دارد که ریشه در جامعه طبقاتی، جنگ طبقاتی پرولتری دارد.
۸ مارس، روزی است که در آن یادآوری می‌شود که زنان زحمتکش، تحت استثمار و کارگر امروز در تاریخ مبارزه طبقاتی بشریت تحت استثمار و ستم از قیام بردگان باستان – قیام اسپارتاکوسیان - گرفته تا کمون پاریس و انقلاب اکتبرو ... همواره نقشی اساسی ایفا کرده‌اند، و این مبارزه تنها با تغییرات درونی و به‌ویژه با پیروزی انقلاب قهری پرولتری و کمونیستی می‌تواند به نتیجه‌ای پایدار برسد. همانطور که کارل مارکس و فریدریش انگلس در "خانواده مقدس" به روشنی بیان کردند، شرایط زندگی پرولتاریا عصاره‌ای از وضعیت کلی جامعه طبقاتی است. این پرولتاریا است که باید به نمایندگی از کل بشر، با اتحاد طبقاتی خویش، مبارزات طبقاتی – سیاسی - را به هدف خود رساند، یعنی جامعه طبقاتی را نابود نماید.
بی‌تردید، برای تحقق آزادی و رهایی واقعی، نیاز به مبارزه‌ای است که به هیچ‌وجه به مفاهیم سطحی مانند «برابری» و «عدالت» که تنها به عنوان مفاهیم مذهبی و خرده بورژوایی به کار می‌روند، اکتفا نمی‌کند. چنین مفاهیمی که امروز زبانزد هر استثمارگری است، تنها به تداوم وضعیت موجود کمک می‌کنند و به حقیقت انقلاب اجتماعی و رهایی کارگران نمی‌پردازند.
جامعه‌ای آزاد، رها و بدون استثمار تنها از طریق مبارزه طبقاتی و انقلاب مسلحانه و شکل‌دهی به یک جنبش سیاسی طبقاتی قوی و متحد به دست خواهد آمد. این مبارزه باید در درجه اول از سوی کارگران و طبقات زیرین هدایت شود، که بر اساس توانمندی‌ها و نیازهای خود نه تنها علیه استثمار اقتصادی بلکه برای نابودی تمام روابط طبقاتی، عادات، رسوم و فرهنگ سلطه‌گرانه برخیزد
به ویژه برای زنان و مردان کارگر، اتحاد و نبرد طبقاتی غیر قهرآمیز و در نهایت قهرآمیز تنها راه رهایی است. تنها از طریق این جنگ طبقاتی است که می‌توان به جامعه‌ای دست یافت که در آن انسان‌ها آزاد و رها از هرگونه فشار طبقاتی و فردی زندگی کنند. بنابراین، کارگران سراسر جهان باید نه تنها متحد شوند، بلکه مسلح شده و با یک انقلاب قهری، رهایی خود را تضمین کنند.
اما در دنیای امروز، ما شاهد آنیم که زنان نیز در کنار مردان در ساختارهای استثمارگر جامعه ی طبقاتی موجود – سرمایه داری امپریالیستی - مشارکت دارند. در حالی که زنان در صفوف ارتش‌ها، دولت‌ها، مجلس‌ها، و در رأس بسیاری از نهادهای سرکوب‌گر سلطه‌گران قرار دارند، این در واقع نشان از آن دارد که اولا زنان هم متعلق به طبقات استثمارگر و استثمار شونده هستند و دوما مسئله آزادی زنان به تنهایی نمی‌تواند از طریق حضور یا مشارکت آنها در نهادهای طبقاتی طبقه ی حاکم حل شود. آزادی واقعی زنان تنها از مسیر انقلاب قهری پرولتری، که طبقه کارگر آن را به‌طور آگاهانه و مسلحانه به پیش می‌برد، امکان‌پذیر است. پیروزی این انقلاب نیازمند شرکت توده ی زنان کارگر و زحمتکش است.
تاریخچه 8 مارس، که به عنوان روز جهانی زنان کارگر در قرن نوزدهم در نیویورک و پس از آن در نشست‌ها و گردهمایی‌های کمونیستی – سوسیالیستی - در سراسر جهان رسمیت یافت، گواهی است بر آنکه زنان کارگر در تاریخ، همواره تحت ستمی دوگانه قرار داشته‌اند: هم از سوی نظام سرمایه‌داری که آنها را به‌عنوان نیروی کار استثمار می‌کند، و هم از سوی ساختارهای اجتماعی که نابرابری‌های جنسی را تقویت می‌کنند. در این مسیر، نه تنها مبارزات علیه شرایط سخت کاری و زندگی، بلکه مبارزات برای رفع ستم جنسیتی نسبت به زنان و علیه تبعیض‌های ساختاری در اولویت قرار دارند.
اما این مبارزات باید به‌طور کامل از چنگال سرمایه‌داری رها شود. سرمایه‌داران همواره تلاش کرده‌اند تا جنبش‌های کارگری بطور کلی و زنان کارگر بطور ویژه را از مسیر طبقاتی‌اش منحرف کرده و آنان را در قالب مسائل ملی، نژادی، دینی، و جنسیتی تقسیم کنند. اما باید به یاد داشت که تمامی این مسائل، محصول سرمایه‌داری و نظام طبقاتی است که برای حفظ خود، این شکاف‌ها را تولید می‌کند. تفرقه میان کارگران بر سر مسائل قومی، مذهبی، و جنسیتی، تنها به نفع طبقه سرمایه‌دار تمام می‌شود. حقیقت این است که استثمار طبقاتی، علت تمامی جنگ‌ها، فقر، گرسنگی، فساد و تبعیض‌ها است و راه رهایی از این شرایط، تنها از طریق انقلاب پرولتری و ایجاد جامعه‌ای عاری از طبقات اجتماعی ممکن است.
به همین دلیل، در روز 8 مارس، ما نه تنها به یاد زنان کارگر تاریخ می‌افتیم بلکه از این روز به‌عنوان فرصتی برای تأکید بر ضرورت انقلاب پرولتری یاد می‌کنیم. انقلابی که باید در آن زنان به‌عنوان بخشی از طبقه کارگر، نه تنها به حقوق انسانی و اجتماعی خود دست یابند، بلکه با اتحاد طبقاتی و سازماندهی برای نابودی سیستم طبقاتی، در تحقق جامعه‌ای آزاد، رهائی خواه و بدون استثمار نقش اساسی خویش را ایفا کنند.
در این روز، ما باید بدانیم که تنها از طریق یک مبارزه متحد و انقلاب مسلحانه علیه سیستم سرمایه‌داری است که می‌توانیم به جامعه‌ای برسیم که در آن زنان و مردان، به عنوان انسان‌هایی رها از هر قید و بند جامعه ی طبقاتی، با توجه به نیازهای واقعی خود زندگی کنند. روز 8 مارس باید به یادآوری این حقیقت تبدیل شود که آزادی واقعی زنان، آزادی بشریت و آزادی طبقه کارگر تنها از طریق واژگونی کامل نظام سرمایه‌داری از طریق جبر و قهر به‌دست خواهد آمد.
این روز باید فرصتی برای بازنگری در اهداف مبارزات ما باشد، نه تنها برای زنان بلکه برای تمامی طبقات استثمارشده. در جهانی که در آن استثمار طبقاتی و سرکوب نهادینه شده است، ما باید از همین امروز برای یک انقلاب طبقاتی قهری و انقلابی برای رهایی زنان و کل بشریت از این ستم‌ها و استثمارها آماده شویم.
زنان و مردان کارگر! اتحاد انقلابی شما تنها راه رهایی است! کارگران جهان متحد، متحرب و مسلح شوید!
8 مارس زنان کارگر برای جهانی رها از استثمار طبقاتی بر زنان و مردان کارگر گرامی باد.
حمید قربانی انسان بیوطن
6 مارس 2098 اسپارتاکوسی.
