از رنجِ مَردم

برای جهان پهلوانِ ایران رسول خادم

آه ای «رسول»ِ مهربان؛ پورِ دلاور

با مردمِ محنت زده یاری وُ یاور

تو افتخارِ سرزمینِ سربلندی

اِستاره ای سروی وُ سرسبزی وُ سَروَر

اِستاده چون کوه وُ شکوهِ بیکرانی

از حسرتِ آوازه ات سوزد ستمگر

از رنجِ مردم گفتی وُ همراهِ آنان

بر سفرۀ بیچارگان نان بُرده؛ ای جان

در چشمۀ آتش درخشیدی سیاوش

جشنِ وجودت در رگِ اندیشه تابان

انسانِ والایی تو؛ ای اسطورۀ ژرف

تو آسمانی ساده؛ ای آزاده گوهر

در تیرگی ها وُ شکستِ آرزوها

آمد حضورِ روشن ات ماهِ منور

در کوچه اعجازِ حضورت شد گُل افشان

در راهِ تو از آسمان می بارد اختر

سردارِ رازِ زندگی هستی سزاوار

ناری وُ نورِ روزگاری ای سپهدار

بر بسترِ خاکسترِ بیچاره امید

سالارِ پیغام آورِ میدانِ پیکار

با مردمان یکرنگ وُ همدل نازنینی

در مجمرِ خاموشِ جان جانانه اخگر

سهراب وُ رستم در ستایش از تو گویند

در شهرِ تاریکِ زمان تابنده آذر

چالاک وُ چابک پاک وُ زیبا وُ بزرگی

گُلشن در آغوشت گرفت وُ شد معطر

پیوسته نامت در جهان وُ جاوِدانی

«تختی» ببخشیدت پرندِ پهلوانی

گفتا: جوانمردِ جهانی بی هماورد

عشق از تو سرشارست وُ روشن مهرَبانی

سه شنبه 19 فروردین ماه 1404///8 آوریل 2025