به یاد گرامی مادر شایگان (رفیق فاطمه سعیدی – رفیق مادر)
امروز مادری گران‌قدر از میان ما رفت؛
مادری که با تمام وجود به مبارزه علیه ظلم و سرکوب اهریمنان حاکم پیوست و در این راه جگرگوشه‌هایش را هم از دست داد؛ نه در حادثه‌ای طبیعی، نه در گذر زمان …
بلکه در چنگال خون‌چکان ساواک هنگامی‌که با محاصره و به آتش بستن بی‌محابای خانه سازمانی که رفیق حمید اشرف و سایر رفقایی که به نام رفقای ۸ تیر معروف شدند، بی‌صدا در زیر آتش بی امان آن جنایتکاران خودفروخته‌ی شاه خائن کشته شدند.*
مادر در دل شب‌های دیکتاتوری در تاریکی سلول‌هایی که بوی مرگ می‌دادند در زندان‌های مخوف شاه جنایتکار ایستاد و مقاومت کرد.
مادر با قلبی سوخته اما قامتی افراشته برای آزادی زحمت‌کشان، با دیکتاتوری عریان شاه، با شکنجه‌گران ساواک و با سکوت سنگین جامعه سال‌ها جنگید.
او به آرمان‌هایی دل سپرده بود که از مهربانی و برابری زاده شده بودند؛ به سوسیالیسمی که انسان‌های زحمت‌کش را در مرکز قرار می‌داد، به عدالتی که نان و کار و آزادی را برای همه می‌خواست.
مادر سال‌ها رنج کشید؛ سال‌ها با زخم‌هایی زندگی کرد که التیامی نداشتند اما هیچ‌گاه به فراموشی پناه نبرد؛ هیچ‌گاه لب فرو نبست و هرگز نخواست که دردش را معامله کند.
امروز تن خسته‌اش آرام گرفت …
اما یادش، صدایش، اشکش و آتشی که در دل داشت در جان ما روشن خواهد ماند.
مادر قهرمان؛
از تو آموختیم که مقاومت، عاشقانه‌ترین شکل زندگی‌ست!
یادت گرامی و نامت جاودان باد!
*ناصر و ارژنگ (دانه و جوانه) فرزندان مادر شایگان
صمد بهادری طولابی
۲۳ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ برابر با ۱۲ آپریل ۲۰۲۵
