یا کمونیسم یا نابودی – راه سومی نیست

 افول هژمونی، هار شدن امپریالیسم،
 اقتصاد ایالات متحده، که زمانی لنگر اصلی نظم سرمایه‌داری جهانی بود، امروز دچار ضعف استراتژیک و عقب‌نشینی تاریخی شده است. هژمونی‌اش، که روزی بدون منازع می‌نمود، اکنون شکاف برداشته و روند زوال آن نه‌تنها متوقف نمی‌شود، بلکه تعمیق می‌یابد.

این فروپاشی تدریجی، دولت امپریالیستی آمریکا را هارتر، خشن‌تر و جنگ‌طلب‌تر کرده است. امروز، در میانهٔ بحران ساختاری سرمایه‌داری جهانی، با دولتی مواجه‌ایم که آماده است برای حفظ نظم رو به زوال موجود، زمین را به خاک و خون بکشد.

نظم موجود یا فرو می‌پاشد، یا انسان را می‌کُشد نظام اقتصادی–اجتماعی حاکم، اگر با انقلاب کمونیستی قهری که فقط طبقهٔ کارگرِ آگاه، متشکل و مسلح به آگاهی و اسلحه می‌تواند آن را به پیروزی برساند، سرنگون نشود، دو مسیر پیش‌ِرو دارد: یا در تناقضات درونی خود درهم فرو می‌پاشد، یا جهان را به سوی جنگی جهانی و زیروروکننده می‌کشاند که می‌تواند به قتل‌عام گستردهٔ نوع بشر بینجامد.

راه سومی وجود ندارد.

تاریخ زنده است – سرمایه‌داری جاودانه نیست سرمایه‌داری، برخلاف ادعای مبلغانش، نظامی تاریخی‌ست، نه طبیعی و جاودان. مانند هر پدیده‌ی دیگر، زاده شده، رشد کرده، و اکنون به مرحله‌ای رسیده که مانعی در برابر ادامهٔ تکامل انسان و جامعه شده است.

موش کور تاریخ همچنان نقب می‌زند، حتی اگر در تاریکی باشد. باید راه خروج را هموار کنیم.

قدرت واقعی از لوله تفنگ بیرون می‌آید نظم نوین کمونیستی نمی‌تواند با رویاپردازی، اصلاحات، رأی‌گیری یا امید به تحول اخلاقی انسان پدید آید. تنها راه واقعی، بنای قدرت مسلح کمونیستی – دیکتاتوری طبقاتی انقلابی پرولتاریای مسلح است که دولت سرمایه‌داری را درهم بکوبد، ابزار تولید را اجتماعی سازد و آغازگر گذار به جامعهٔ بی‌طبقه شود.

بدون ارتش طبقاتی پرولتاریا و بدون حزب انقلابی مسلح پیشتاز، کمونیسم فقط یک واژه است.

افسانه‌ی «برابری» را به گور بسپاریم مبارزان راستین آزادی و رهایی باید افسانه‌ی برابری را که ریشه در اخلاق دینی و ایده‌آلیسم خرده‌بورژوایی دارد، کنار بگذارند. انسان‌ها نه از نظر توان بدنی، نه ذهنی، و نه از نظر نیازهای واقعی برابر نیستند. هدف ما نه "برابری"، بلکه رهایی انسان‌ها از سلطه، مالکیت، پول، دولت، و طبقات است.

چنان‌که مارکس نوشت:

در جامعهٔ کمونیستی، از هر کس به اندازهٔ توانش کار گرفته می‌شود، و به هر کس به اندازهٔ نیازش داده می‌شود.

این نه برابری است، نه عدالت – بلکه آزادی واقعی است.

پس بگوییم با صدا و اطمینان: یا کمونیسم یا نابودی، نظام سرمایه‌داری باید برچیده شود. برای ساختن جهانی بی‌طبقه، بی‌ارتش، بی‌خدا، بی‌سرمایه، باید سازمان یافت، آگاه شد، و مسلح شد.
یکی از کوشندگان کمونیسم کارگران – کمونیسم حرکت طبقه کارگر برای نابودی نظام موجود اجتماعی است- مارکس و انگلس ، ایدئولوژی آلمانی، 1845
حمید قربانی انسان بیوطن
14 مه 2098 سال اسپارتاکوسی