دولت کانادا، آینه منعکس کننده‌ی فریبکاری‌های امپریالیستهای حاکم بر جهان
مواضع بسیار انحرافی (و حتی میتوان گفتمواضع ضدانقلابی)در میان برخی افراد و گروه های مخالف جمهوری اسلامیدر جریان حمله نظامی اسراییل و آمریکا به ایران، نشان داد که تا آنجا که به آگاهی این جریانات مربوط می شود توهم و ناآگاهی زیادی در رابطه با ماهیت "امپریالیسم" در میان به اصطلاح نیروهای اپوزیسیون وجود دارد. جوانان انقلابی و آزادیخواه که خواهان ایجاد تغییر در جامعه دیکتاتورزده ایران هستند، باید شناخت واقعی از وضعیت سیاسی-طبقاتی جامعه (محلی و بین المللی) به دست آورند. واقعیت این است که ما در جهانی تحت حاکمیت قدرتهای امپریالیستی زندگی میکنیم که سردسته آنها در میان امپریالیستهای غربی امپریالیسم آمریکا میباشد. به واقع جهان به کشورهای امپریالیستی (کشورهای پیشرفته شرق و غرب) و کشورهای تحت سلطه و وابسته به امپریالیسم (مانند ایران و کشورهای مشابه آن که دارای حکومتهای دیکتاتور وابسته به امپریالیستها هستند) تقسیم شده است.
در اینجا به عنوان نمونه به امپریالیسم کانادا و سیاستهای ضد انقلابی آن علیه توده های محروم ایران میپردازیم. (1)
در جریان جنبش 1401 شاهد خیمه شب بازی دولتهای امپریالیستی بودیم که به شکلهای مختلف ژست مدافع مردم ایران را گرفته بودند و با تلاش برای جمع و جور کردن عناصر و گروه های اصلاح طلب، توده ای-اکثریتیها، سلطنتطلبها و احزاب بورژوایی-کاغذی و دیگر افراد و گروه های ضدانقلاب و پرو-امپریالیست، قصد ایجاد آلترناتیوهای پروامپریالیستی و منحرف کردن و به شکست کشاندن جنبش خودجوش و انقلابی مردم ایران را داشتند. یکی از عوامفریبانه ترین بخش تلاشهای امپریالیستی ضدانقلابی در کانادا (مشخصا در تورنتو و از طریق باند حامد اسماعیلیون که ارتباطات غیرقابل انکاری با مهره‌های اصلاح‌طلب نظام داشت) انجام شد. به حامد اسماعیلیون به مثابه یک "چهره" و در واقع یک مهره پروامپریالیست در کنفرانسهای نظامی-اطلاعاتی امپریالیستی پر و بال دادند. دولت کانادا در چهارچوب چنین فعالیتهای امپریالیستی و ضدانقلابی، نقاب بشردوستی و صلح طلبی به چهره زده بود و حامد اسماعیلیون و دیگر مهره های پروامپریالیست که دست یاری به سوی امپریالیستها دراز کرده بودند، به این عوامفریبی یاری میرساندند.
با مروری بر سیاستهای خارجی کانادا میبینیم که برخلاف تبلیغات افراد و گروه هایضدانقلاب ایرانی و خود دولت کانادا که تلاش میکنند طبقه سرمایه دار حاکم و دولت و ارتش کانادا را متعهد به حفظ صلح در جهان و دوست مردم ایران جا بزنند، کانادا نه تنها به مثابه کشوری امپریالیستی و متحد آمریکا همیشه از طریق حمایت از کودتاها و جنگهای امپریالیستی آمریکا و ناتو و شرکت در آنها درواقعهمدست جنایات آمریکا بوده است، در جریان خیزشهای انقلابی مردم ایران نیز در کنار امپریالیسم آمریکا به منحرف کردن مبارزات انقلابی مردم و به شکست کشاندن آنها یاری رسانده است. به عنوان مثال میتوان به پروژه پمپاژ و جاسازی کردن شعار غیرطبقاتی و بی خطر "زن، زندگی، آزادی" در جریان خیزش 1401 اشاره کرد، پروژه ای که حامد اسماعیلیون و دیگر نیروهای ضدانقلاب و پروامپریالیست برای به ثمر رساندن آن با امپریالیستها همکاری کردند.
حمایت طبقه حاکم بر کانادا و دولت و احزاب بورژوایی مدافع طبقه حاکم، از بمباران ایران توسط اسراییل و آمریکا!
در جریان حمله نظامی اخیر اسراییل به ایران، دولت وقت کانادا (به رهبری حزب لیبرال) در تمام مراحل، از اسراییل و آمریکا پشتیبانی کرد.بمباران ایران توسط آمریکا بعد از بازگشت ترامپ از نشست "جی 7" در کانادا انجام شد. کشورهای عضو در آن نشست بیانیه مشترکی در محکومیت ایران صادر کردند و ترامپ سریعا به واشنگتن بازگشت که بر طرح و عملیات بمباران ایران نظارت کند. چند ساعت پس از اینکه ارتش آمریکا با قدرتمندترین بمب‌های غیرهسته‌ای که تاکنون به کار گرفته شده است به تاسیسات هسته ای ایران حمله کرد،"مارک کارنی" نخست وزیر کانادا با صدور بیانیه ای در شبکه X(یا همان تویتر سابق)از این حمله و ورود آمریکا به جنگ اسرائیل و ایران استقبال کرد.صرف نظر از اینکه سازمان‌های اطلاعاتی غربی، از جمله سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) اذعان کردند که هیچ مدرکی مبنی بر تلاش ایران برای ساخت بمب هسته‌ای وجود ندارد، کارنی بمباران ایران توسط ارتش آمریکا را پاسخی مشروع به تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای خواند.
واقعیت این است که جمهوری اسلامی به مثابه یک رژیم سرمایه داری وابسته به امپریالیسم (که با هدف به شکست کشاندن انقلاب ضدامپریالیستی مردم ایران در سال 57 توسط امپریالیستهاجایگزین رژیم وابسته قبلی شد) حافط منافع امپریالیستها در ایران (و منطقه) است. اگر مهمترین هدف حمله اسراییل به ایران حفظ منافع امپریالیستها در ایران و در منطقه است، این هدف با حفظ سیستم وابسته به امپریالیسم در ایران و با سرکوب مبارزات مردم ایران علیه جمهوری اسلامی توسط رژیم ارتجاعی داخلی و حامیان امپریالیست آن برآورده شده است. زیرا که بزرگترین خطری که سلطه آمریکا را در ایران تهدید میکند، گسترش و پیروزی مبارزه انقلابی مردم ایران برای سرنگون کردن انقلابی جمهوری اسلامی (حکومت دست نشانده امپریالیستها) است.
از این رو، میبینیم که "مبارزات ضدارتجاعی-ضدامپریالیستی مردم انقلابی ایران" فاکتور عمده در تحلیل از جنگ امپریالیستی در ایران است.دلیل عمده همکاری آمریکا با اسراییل در حمله هوایی به ایران، ادامه تلاش بی‌وقفه برای تضمین سلطه امپریالیسم آمریکا بر خاورمیانه میباشد، یعنی همان هدفی که آمریکا با حمایت از نسل‌کشی مردم غزه و حمله به لبنان، سوریه و یمن توسط اسراییل، دنبال کرده است.
آمریکا و اسراییل اهداف متعدد دیگری نیز از حمله نظامی به ایران داشتند و مسلما زد و بندهای متعدد پشت پرده هم وجود دارند. یکی از اهداف آنها میتواند رقابتهای میان امپریالیستهای شرق و غرب و تلاش آنها برایتجدید تقسیم بازارهای موجود جهان بین خودشان باشد و در این میان نیز امپریالیسم کانادا با حمایت از آمریکا خواهان سهم خود از غنیمتهای حاصل از این درگیری است.
بسیاری افراد و گروه ها به اشتباه تصور میکنند که هدف آمریکا از ابتدا (به عنوان مثال از سال ۲۰۱۸ که دولت ترامپ توافق هسته‌ای ایران را که مورد حمایت سازمان ملل بود، به هم زد) و اکنون با حمله نظامی علیه ایران، فروپاشی اقتصاد ایران و تحریک "تغییر رژیم" بوده است. اما برخلاف این تصورات غلط، واقعیت این است که این جنگ 12 روزه نه تنها به تغییر رژیم منتهی نشد، بلکه منجر به تقویت جمهوری اسلامی و پیشبرد اهداف مشترک جمهوری اسلامی و امپریالیستها، یعنی گسترش سرکوب مبارزات توده های مردم ایران و گسترش رعب و وحشت در جامعه شده است. این جنگ با چراغ سبز آمریکا به اتمام رسید.
دولت و حزب حاکم کانادا نه‌تنها همیشه از جنگهای امپریالیستی حمایت کرده و در آنها شرکت هم داشته اند، بلکه هر حزبی هم که هر از گاهی در اقلیت قرار گرفته و به اصطلاح نقش احزاب اپوزیسیون را در پارلمان بازی کرده، همیشه با حزب حاکم در جنایات امپریالیستی علیه مردم در کشورهای وابسته همدست بوده و هست.
به عنوان مثال موضع "پیر پویلیور" (رهبر حزب محافظه‌کار کانادا) در حمایت از بمباران ایران، حتی تندتر از موضع نخست‌وزیر کانادا (از حزب لیبرال) است.
به عنوان مثال "حزب نیودموکرات" که زمانی حزب بزرگی بود و اکثریت را در پارلمان به عهده داشت، و در حال حاضر به یک حزب کوچک در پارلمان تبدیل شده، همیشه در ظاهر وتبلیغاتموضع انتقادینسبت به سیاستهای دولت کانادا و آمریکا اتخاذ کرده اما در واقعیت همسو با دولت حاکم و دیگر احزاب مدافع منافع طبقه حاکم بر کاناداو آمریکا عمل کرده است.
به عنوان مثال در رابطه با حمله به ایران، "هدر مک‌فرسون" عضو حزب "نیودموکرات" و سخنگوی "وزارت امور خارجه و دفاع"در ظاهر با جنگ علیه ایران مخالفتهایی کرده و اظهار داشته که بمباران ایران طبق قوانین آمریکا و قوانین بین‌المللی غیرقانونی بوده و "کانادا باید از قوانین بین‌المللی دفاع کند، باید این تشدید غیرقانونی خشونت را محکوم کند، باید در جهت خلع سلاح هسته‌ای تلاش کند و باید هرگونه درخواست برای پیوستن به این مسیر مخرب را رد کند." اما همین "حزب نیودموکرات" که از حمایت اتحادیه‌های کارگری زرد برخوردار است، برخلاف این شعارهای ضدجنگ در رابطه با ایران، در لیبی نقشی متضاد ایفا کرد.
شرکت طبقه حاکم بر کانادا در جنگ امپریالیستی علیه مردم لیبی!
کانادا در زمان جنگ لیبی نقش محوری در عوامفریبی و جلب حمایت مردمی از مشارکت کانادا در دخالت نظامی ناتو در لیبی و ضربه زدن به مبارزات مردم آن کشور علیه طبقه حاکم داشت. یکی از اهداف حملهامپریالیستها به لیبی که در متن تشدید مبارزات مردم لیبی و گسترش بحرانها و تضادهای امپریالیستی انجام شد، تحکیم سلطه امپریالیسم آمریکا و جلوگیری از رشد مبارزات آزادیخواهانه و ضدامپریالیستی مردم لیبی بود. اما در تبلیغات امپریالیستی ادعا شد که هدف از آن جنگ،سرنگونی رژیم قذافی در حمایت از مبارزات مردم لیبی بوده است. در آغاز جنگ لیبی، "حزب نیودموکرات" همراه با سایر احزاب اقلیت کانادا از تصمیم دولت این کشور برای اعزام نیروهای مسلح کانادا برای همکاری با ارتش های امپریالیستی آمریکا، فرانسه و بریتانیا، حمایت کرده و ادعا کرد که بمباران هوایی لیبی، یک مداخله "بشردوستانه" با هدف نجات جان غیرنظامیان بوده، نه جنگی برای تغییر رژیم و تشدید بی ثباتی سیاسی و ضربه زدن به مبارزات آزادیخواهان. و این ادعای دروغین در حالی تبلیغ میشد که ناتو به وضوح به نیروهایی که زیر پرچم "شورای ملی انتقالی"(که از ائتلاف نیروهای مرتجع اسلامی، اعضای سابق رژیم قذافی و عوامل سیا تشکیل شده و توسط ناتو به عنوان دولت آینده لیبی تبلیغ می‌شدند) می‌جنگیدند، حمایت لجستیکی و نظامی برای گسترش کنترل بر کل کشور و همچنین حمایت سیاسی ارائه میداد.
میبینیم که احزب مختلف کانادا، از حزب اکثریت که دولت را تشکیل داده تا احزاب به اصطلاح "اقلیت و اپوزیسیون" در جنگ علیه مردم کشورهای تحت ستم در اساس هم نظر و دارای منافع مشترک هستند.نیروهای نظامی کانادا آشکارا جزو نیروهای ناتو در لیبی هستند و اطلاعات نظامی را برای هدایت بمباران‌های هوایی ارائه می‌دهند.درواقع "حزب نیودموکراتیک" حزب حاکم بر کانادا را تشویق کرد که "شورای انتقالی لیبی" را به رسمیت بشناسد. بنابراین، "حزب نیودموکرات" در حالی که وانمود میکرد با جنگی با هدف جایگزینی رژیم قذافی مخالف است، در واقع از دولت کانادا (به ریاست هارپر) می‌خواست تا حمایت بیشتری از اپوزیسیون تحت حمایت امپریالیسم بکند، اپوزیسیونی که ناتو کمپین نظامی خود را با آن هماهنگ کرده و آن را به عنوان دولت جایگزین لیبی تبلیغ و ترویج کرده است.
به طور خلاصه، همه احزاب بورژوایی کانادا (حزب حاکم و احزاب به اصطلاح اپوزیسیون) به یک درجه پشت شعار فریبکارانه وادعای دروغین "مداخله بشردوستانه» پنهان شده و در همکاری در جنایات ارتشهای آمریکا و اروپا شریک هستند.بررسی تاریخ احزاب کانادا (از جمله "حزب نیودموکرات") در چند دهه گذشته نشان می‌دهد که حمایت آنها از جنگهای امپریالیستی آمریکا و ناتو، با مداخلات نظامی و نقش غارتگرانه امپریالیسم کانادا در صحنه جهانی مطابقت دارد.اما طبقه سرمایه دار حاکم بر کانادا و دولت و احزاب حامی آن همیشه ضمن استقرار نیروهای نظامی در جنگهای امپریالیستی، متعاقباً با درخواست ظاهری و دروغین عدم مشارکت کانادا در جنگهای امپریالیستی، به رشد احساسات ضدجنگ در جامعه پاسخی فریبکارانه داده اند. با این کار، احزاب بورژوایی کانادا که همه سیاستهایشان در جهت تقویت منافع غارتگرانه طبقه سرمایه دار حاکم در این کشور است، تلاش کرده اند که مخالفت توده های مردم با جنگ را تحت کنترل خود (تحت کنترل بخشی از نهاد سیاسی حاکم) در بیاورند و آن را خنثی کنند.
شرکت امپریالیسم کانادا در حملات نظامی امپریالیستی به یوگسلاوی! (2)
یکی دیگر از نمونه های بارز این رویکرد فریبکارانه را در حمایت "حزب نیودموکرات" ازبمباران یوگسلاوی توسط ناتو (با رهبری امپریالیسم آمریکا) در سال ۱۹۹۹ میتوان مشاهده کرد. جنگ در یوگسلاوی با کمک قابل توجه نیروهای مسلح کانادا انجام شد، جنگی هوایی در حمایت از جریان موسوم به "ارتش آزادیبخش کاساوا"، جنگی که با نسل کشی و تجزیه فدراسیون بالکان همراه بود. "رابینسون" رهبر جناح چپ "حزب نیودموکراتیک" همدستی حزب خود در این جنگ امپریالیستی را به اسم "مداخله بشردوستانه" توجیه کرد و همزمان در ظاهر وفریبکارانهباجنگ مخالفت میکرد. به عنوان مثال "رابینسون" در ماه مارچ ۱۹۹۹ از جانب حزب "نیودموکرات" اعلام کرد که آن حزب از "حملات هوایی ناتو علیه صربستان حمایت نمیکند. او اضافه کرد حزب ما سابقه طولانی در مخالفت با ساختار و دکترین نظامی ناتو و درخواست از دولت کانادا برای خروج از ناتو دارد و ما خواهان تقویت سازمان ملل متحد و سازوکارهای امنیتی منطقه‌ای هستیم."
رابینسون پس از لفاظی های دروغین در همان صحبتهایش نهایتا جمعبندی کرد که کمپین پیشنهادی ناتو برای بمباران هوایی صربستان شایسته حمایت کامل حزب او میباشد و گفت: "ما در حزب دموکرات جدید می‌پذیریم که استفاده از نیروی نظامی به عنوان آخرین راه حل گاهی اوقات در بحران‌های شدید انسانی، زمانی که همه تلاش‌ها برای حل و فصل دیپلماتیک شکست خورده است، ضروری است و ما معتقدیم که این طرح بمباران صربستان از این آزمون سربلند بیرون می‌آید". به دنبال این اظهارت و کمپین نظامی دولت کانادا در حمایت از ناتو همه دیدند که زیر نام " دخالت بشر دوستانه" چه فاجعه ای توسط امپریالیستها در منطقه بالکان علیه توده ها رقم خورد.
اما پس از یکی دو ماه که در جامعه کانادا مخالفت شدیدی علیه دخالت نظامی ناتو در صربستان رشد کرد، حزب "نیودموکرات" ناگهان مواضع خود را تغییر داد و خواستار توقف فوری جنگ شد. البته علیرغم این "مخالفت" با جنگ، حزب نیودموکرات حمایت اولیه خود از بمباران یوگسلاوی توسط ناتو را پس نگرفت.اما ریاکاری "مخالفت" حزب "نیودموکرات" با آن جنگ زمانی برجسته شد که تنها چند روز بعد از تغییر موضع این حزب، خود ناتو (با اطلاع از تسلیم دولت میلوسویچ در همان روز) پایان بمباران یوگسلاوی را اعلام کرد.
مشارکت کانادا در حمله نظامی به افغانستان و اشغال آن کشور!
در زمان حمله نظامی امپریالیستها به افغانستان، نخست وزیر کانادا "ژان کرتین" از حزب لیبرال بود. در آن زمان حزب "نیودموکرات" حزب به اصطلاح اپوزیسیون محسوب میشد که در آن زمان نیز در ابتدا ژست "ضد جنگ" را اتخاذ کرد و در اکتبر ۲۰۰۱ به اولین طرح پارلمانی در رابطه با مشارکت کانادا در اشغال افعانستان رأی مخالف داد. با این حال، کمتر از یک ماه بعد، این حزبهمراه با دیگر احزاب درون دولت به اتفاق آرا از این دخالت نظامی حمایت کردند و فقط از دولت لیبرال تضمین خواستند که استقرار نیروهای کانادایی "...تحت نظارت سازمان ملل متحد انجام شود... و ...در مجلس کانادا مورد بحث و تصویب قرار گیرد".
به محض اینکه حمله به افغانستان مورد تأیید سازمان ملل قرار گرفت، حزب "نیودموکرات" مشتاقانه حمایت کامل خود از مشارکت کانادا در حمله نظامی و اشغال افغانستان را اعلام کرد. مشارکت در اشغال افغانستان بزرگترین استقرار نیروهای کانادا از زمان جنگ کره تاکنون بوده است. حمایت حزب "نیودموکرات" از استقرار نیروهای کانادا در افغانستان نشان داد که لفاظی های عمال این حزبدر رابطه با"حفظ صلح"ادعایی توخالی بوده و دولت امپریالیستی کانادا همیشه در تلاش بوده و خواهد بود که نقش بیشتری در عملیات نظامی ناتو داشته باشد و از طریق آن نقش، از منافع امپریالیستی طبقه سرمایه دار حاکم بر کانادا (در خارج از کشور) حمایت کند.
حمایت کانادا از اشغال عراق!
همزمان با مشارکت حزب "نیودموکرات" و سایر احزاب سیاسی کانادا در اشغال افغانستان، گسترش جنگ های امپریالیستی که با بهانه دروغین "مبارزه با تروریسم" پیش رفتند، مخالفتهای گسترده‌ای را در سطح جامعه و بخصوص درون طبقه کارگر کانادا برانگیختند. در آستانه حمله آمریکا به عراق، صدها هزار نفر در اعتراضات ضد جنگ علیه امپریالیسم آمریکا (و دستیار آن، کانادا) در شهرهای بزرگ کانادا شرکت کردند. به عنوان مثال در ماه مارچ ۲۰۰۳ بیش از ۲۵۰ هزار نفر در شهر مونترال در مخالفت با جنگ به خیابانها ریختند که بزرگترین تظاهرات سیاسی در تاریخ کانادا بود.در چنان شرایطی بود که حزب "نیودموکرات" دوباره تلاش کرد تا ژست دروغین "ضد جنگ"بگیرد و از دولت بوش به خاطر تدارک جنگ یکجانبه در عراق انتقاد کند، این انتقاد از یک موضع اصولی ضدجنگ نبود، بلکه از موضع تلاش برای ایجاد و ارتقای جایگاهی برای کانادا به مثابه یک قدرت میانه و صلح بان سازمان ملل و حمایت از ایجاد یک سیاست خارجی "مستقل" برای کانادا مطرح شد.
یکی از مهمترین اختلافهای طبقه حاکم بر کانادا با طبقه حاکم بر آمریکا همان موضعی است که دولت کانادا در آن زمان (دولت لیبرال به ریاست ژان کرتین) علیه دولت آمریکا (بخصوص در زمان بوش) داشت. (3) "ژان کرتین" به یکجانبه‌گرایی دولت آمریکا اعتراض داشت و آن را تضعیف نهادهای امپریالیستی "چندجانبه" مانند سازمان ملل و ناتو می‌دانست، نهادهایی که کانادا همیشه از طریق آنها به دنبال دستیابی به اهداف بین‌المللی خود بوده است. کانادا که همیشه در مقایسه با قدرت اقتصادی و نظامی آمریکا ضعیف بوده است، همیشه به متحدان دیگر آمریکا (مانند بریتانیا و فرانسه در ناتو یا مکزیک در توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی) به مثابه ابزارهای بالقوه برای تخفیف سلطه آمریکا بر کانادا نگاه کرده است. با توجه به این امر، میبینیم که موضع انتقادی احزابی مانند "نیودموکرات" علیه سیاست جنگی دولت وقت کانادا همیشه با موضع "ژان کرتین" منطبق بوده، نه موضعی مترقی و مردمی.
حزب نیودمومکرات نیز در سیاستهای دست راستی چیزی از احزاب دیگر کم نداشته است. "جک لیتون" کهدر سال 2003 به رهبری حزب "نیودموکرات" انتخاب شد، این حزب را هر چه بیشتر به راست سوق داد. او علاوه بر اتخاذ سیاستهای مالی دست راستی، درخواست سنتی حزب نیودموکرات برای خروج کانادا از ناتو را از برنامه حزب حذف کرد. او در توجیه متوقف کردن تلاش حزب نیودموکرات (هرچند که تلاشی همیشه ظاهری بود) برای خروج کانادا از این اتحاد نظامی امپریالیستها به رهبری آمریکا، ادعا کرد که حزب نیودموکرات از این پس برای تغییر ناتو از درون تلاش خواهد کرد و "جنگ سرد به پایان رسیده است. تغییر نهادهای قدیمی جنگ سرد در حال وقوع است. ناتو اساساً سازمانی مربوط به گذشته است. اعضای ناتو در حال تغییر آن هستند".
البته اشاره "جک لیتون" به تحول در ناتو درست بود. ناتودر آغاز جنگ سرد به عنوان وسیله‌ای برای آمریکا جهت تأمین امنیت نظامی اروپای غربی تشکیل شد و تا دهه ۱۹۹۰ یک اتحاد نظامی منطقه‌ای و هدف عمده اش مهار و فشار بر شوروی بود. پس از فروپاشی شوروی، این اتحاد به تدریج به وسیله‌ای تبدیل شد که از طریق آن امپریالیسم آمریکا همراه با شرکای خود در اروپای غربی و کانادا، شروع به مداخله نظامی در کشورهایی کرد که قبلاً در حوزه نفوذ شوروی بودند، مانند یوگسلاوی در سال ۱۹۹۹، افغانستان در سال ۲۰۰۱ و ....
بدین ترتیبدلیل اینکه "جک لیتون" موضع قبلی حزبش برای خروج کانادا از ناتو را کنار گذاشت، این بود که ناتو نقش منطقه‌ای سابق خود را از دست داده و به بستری برای مداخله نظامی آمریکا در سراسر جهان تبدیل شده بود. لیتون حمایت حزب خود را از این تغییر در نقش ناتو اعلام کرد.
مداخله امپریالیستی کانادا در هاییتی!
معنای حمایت همه احزاب کانادایی از ناتو این بود که طبقه حاکم بر کانادا متحدا آماده است تا منافع امپریالیستی خود را از طریق ناتو (و شرکت در جنگهای امپریالیستی آن) به پیش ببرد. این نگرش به طور مشخص در فوریه ۲۰۰۴ که ارتش کانادا همراه با متحدان خود در ناتو (آمریکا و فرانسه) کودتای نظامی راست‌گرایانه در هائیتی را به پیش برد، به روشنی در عمل نشان داده شد. نیروهای نظامی کانادا مستقیما وارد عمل شدند و دیپلمات‌های آمریکایی و کانادایی بهایجاد و تعلیم یک رژیم دست‌نشانده جدید در هائیتی پرداختند. افسران پلیس کاناداوظیفه آموزش یک نیروی پلیس حرفهایتر، یعنی جنایتکارتر و قابل اعتمادتر برای امپریالیستها را بر عهده گرفتند که برای سرکوب مبارزات اجتماعی مورد استفاده قرار گرفت.
علیرغم این گونه جنایات امپریالیسم کانادا، دولت کانادا (از دولت محافظه کار گرفته تا لیبرال و نیودموکرات) همیشه ضمن پیشبرد چنینسیاستهائی در حمایت از منافع طبقه حاکم در شرایط بحرانی اجتماعی تلاش کرده که با انتقادات ملایم و توخالی به عوامفریبی در اذهان توده ها بپردازد و این دروغ را ترویج دهد که امپریالیسم کانادا و ارتش آن میتوانند "صلح" و "دموکراسی" را ترویج دهند و "نیرویی برای خیر" در جهان باشند.
با این بررسی اجمالی سیاستهای دولت کانادا در سالهای اخبر میبینیم که کانادا کشوری امپریالیستی و با وجود برخی اختلافات جزئی نهایتا متحد (و درواقع دنباله رو) امپریالیسم امریکاست. طبقه حاکم بر کانادا و دولت مدافع آن همیشه در جنگهای امپریالیستی آمریکا شرکت کردهو استدلال‌های مختلف «بشردوستانه» و «دموکراتیک» را که برای فریب مردم و حمایت از سرنگونی خونین رژیم‌هایی که مانعی برای منافع قدرتهای غربی و تصرف منابع و موقعیت‌های ژئواستراتژیک تلقی می‌شوند، تکرار کرده است.
از این رو یود که وقتی در شنبه شب (21 جون) نیروی هوایی آمریکا با قدرتمندترین بمب های غیرهسته ای که تاکنون شلیک شده است، به ایران حمله کرد، چند ساعت بعد از آن "مارک کارنی" نخست وزیر کانادا با صدور بیانیه ای درشبکهX حمایت دولت کانادا را از این حمله هوایی اعلام کرد.علیرغم اینکه سازمان های اطلاعاتی آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اذعان کرده‌اند که هیچ مدرکی مبنی بر تلاش ایران برای ساخت بمب هسته‌ای وجود ندارد، "مارک کارنی" حمله به ایران را پاسخی مشروع به تلاشهای غیرقانونی ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای خواند. اما واقعیت این است که مداخله نظامی آمریکا در ایران در وهله اول علیه مردم انقلابی ایران است که پیش از حمله آمریکا و اسراییل به ایران، بی وقفه علیه جمهوری اسلامی مبارزه کرده اند. و همچنین یکی دیگر از دلایل حمله آمریکا به ایران میتواند ادامه تلاش بی‌وقفه آن برای تضمین سلطه بی‌رقیب بر خاورمیانه، و بخشی از تلاش‌هایش برای تقسیم مجدد جهان به نفع خود از طریق به راه انداختن جنگ علیه رقبایش (مانند روسیه و چین) باشد. حمایت کانادا از سیاستهای جنگی آمریکا نشان می‌دهد که کانادا مصمم است سهم خود را از غنایم جنگهای امپریالیستی به دست آورد.
آتش بس میان اسرائیل و ایران در دوشنبه شب اتفاق افتاد و بلافاصله توسط کارنی تحسین شد. این در شرایطی است که اسرائیل و آمریکا بارها از وعده مذاکره به عنوان ترفندی برای لاپوشانی تجاوزات نظامی خود استفاده کرده اند.
پیر پویلیور، رهبر اپوزیسیون محافظه‌کار کانادانیز موضع شدیدتری نسبت به نخست‌وزیر کانادا در رابطه با تایید بمباران ایران اتخاذ کرد. محافظه کاران مدت‌هاست که خواهان حمله نظامی به ایران هستند. بهعنوان مثال پیر پویلیور در سال گذشته اعلام کرد که حمله اسرائیل به ایران "هدیه‌ای از سوی دولت یهود به بشریت" خواهد بود.
جنایات امپریالیستی طبقه حاکم بر کانادا و دولت آن به مواردی که مثال زده شد محدود نمیشوند. علاوه بر نمونه های برشمرده در این مطلب، دولت کانادا صراحتاً از جنگ اسرائیل در خاورمیانه و نسل‌کشی در غزه حمایت کرده است. این رژیم همچنین حامی سرسخت جنگ آمریکا/ناتو علیه روسیه در اوکراین بوده. اخبرا نیز دولت کانادا در حال افزایش هزینه‌های نظامی برای آماده‌سازی برای درگیری مستقیم علیه رقبای امپریالیسم کانادا، به ویژه روسیه و چین، است. در 9 ژوئن 2025 دولت کانادا همزمان با وعده دوران جدیدی از ریاضتهای اقتصادی، افزایش سالانه 9.3 میلیارد دلاری هزینه‌های نظامی را، که تقریباً 50 میلیارد دلار تا سال مالی 2030 میباشد، اعلام کرد. ده‌ها میلیارد دلار افزایش هزینه‌های نظامی اضافی با کاهش بیشتر برنامه‌های اجتماعی و استانداردهای زندگی طبقه کارگر تأمین خواهد شد.
حتی در حین اینکه طبقه سرمایه دار حاکم بر کانادا و دولت مدافع آن تهدید به وضع تعرفه‌های بیشتر علیه آمریکا میکنند و ژست ناسیونالیسم کانادایی میگیرند، درگیر مذاکرات مخفیانه با آمریکا در چارچوبهای اقتصادی و امنیتی دو کشور هستند، مذاکراتی که شامل پیوستن کانادا به "سپر دفاع موشکی گنبد طلایی" پیشنهادی ترامپ است. سامان ای که یک سوم هزینه هایش (معادل 61 میلیارد دلار) را باید کانادا پرداخت کند. (3)
با توجه به این واقعیات موجود، علیرغم تنشهای میان طبقه امپریالیسم آمریکا و کانادا، یک هدف مهم بورژوازی کاناداهمچنان تضمین جایگاهی به عنوان شریک کوچک امپریالیسم آمریکا است.
همانطور که طبقه کارگر کانادا باید با دستور کار جنگ و ریاضت اقتصادی دولت کانادا مخالفت کند و با تلاشهای طبقه حاکم برای تفرقه انداختن میان طبقه کارگر آمریکا و کانادا و سایر جهان مبارزه کند، وظیفه فوری طبقات کارگر آگاه جهان این است که خود را در یک جنبش جهانی مستقل علیه نظام سرمایه داری و جنگهای امپریالیستی متحد کنند. شرکت در چنین اتحاد جهانی به پیروزی طبقه کارگر و زحمتکشان آگاه و انقلابی ایران در مبارزه انقلابی برای سرنگونی ارتجاع جهانی و از این طریق کوتاه کردن دست امپریالیستهای حامی ارتجاع از ایران کمک خواهد کرد.
سهیلا
تیر 1404 برابر با جولای 2025
زیرنویس ها:
1- کانادا دارای چندین حزب بزرگ و کوچک است که مهمترین آنها سه حزب لیبرال، محافظه کار و نیودموکرات هستند. این احزاب بورژوایی ممکن است که با هدف جذب آرای بخشهای مختلفی از جامعه در رقابتهای انتخاباتی دارای برنامه ها و شعارهای نسبتا متفاوتی باشند، اما ذاتا همه آنها دارای ماهیتی یکسان و مدافع منافع طبقه سرمایه دار حاکم میباشند. از سال 1993 تا 2006 حزب لیبرال حاکم بود (ژان کرتین: 1993 تا 2003. پال مارتین: از 2003 تا 2006). از 2006 تا 2015 استیون هارپر از حزب محافظه کار نخست وزیر بود. از سال 2015 تا 2025 جاستین ترودو از حزب لیبرال. حزب نیودموکرات هرگز در سطح فدرال پیروز نشد و دولت تشکیل نداد. از اپریل 2025 تا اکنون "مارک کارنی" از حزب لیبرال نخست وزیر است و همراه با "پی یر پولیور از حزب محافظه کار- دولت اقلیت را تشکیل داده.
2- یوگسلاوی نام یک کشور چندملیتی در منطقه بالکان بود که از سال 1918 تا 1941 پادشاهی بود و از سال 1945 تا 1992 خود را سوسیالیستی معرفی می کرد و از چند جمهوری فدرال (صربستان – که دو منطقه خودمختار "کوزوو" و "وویوودینا" داشت، کرواسی، اسلوونی، بوستی و هرزگوین، مقدونیه، مونته نگرو) تشکیل شده بود.
3- "سپر دفاع موشکی گنبد طلایی" شبکه ای از فناوری های موشکی جدید در خشکی، دریا و فضا عمدتا علیه چین و روسیه خواهد بود. این طرح تا حدی از سامانه گنبد آهنین – سیستم دفاع راداری برای رهگیری موشکهای کوتاه برد- اسراییل الهام گرفته است. اما گنبد طلایی بسیار وسیع تر و شامل صدها ماهواره خواهد بود. چنین طرحی سابقا (که در دوران ریگان به جنگ ستارگان مشهور شد) هزینه های نجومی داشت و عملی نبود. اما اکنون با کاهش چشمگیر هزینه های پرتاب و توسعه فضاپیماها امکانپذیر شده است.
