اپوزیسیون و مردم
در سوريه ناگهان تصميم ميگيرند بشار اسد را بر كنار كنند و كسى را كه آمريكا براى سرش ١٠ ميليون دلار پول تعيين كرده بودن را قدرت داده و بر سر كار آورند! «احمد الشرع» با اسم مستعار «محمد جولانى» رهبر هيئت تحريرالشام قدرت را در سوريه در دست گرفت!او سال‌ها برای اين موقعيت مبارزه کرد. اکنون پس از ۱۳ سال جنگ داخلی، اسلام‌گرایان تحت فرماندهی جولانى در دمشق حاكم شده اند. اكنون سوريه پس از پنجاه سال حاكميت خانواده «اسد» آزاد اعلام شده است. این اتفاق نقطه عطفی در تاریخ معاصر سوریه است، اما پرسش هاى بسیاری در مورد آینده کشور و نقش جولانی باقی مانده است.
محمد الجولانی، رهبر هیئت تحریر الشام، پس از پیروزی اسلام‌گرایان در سوریه به یکی از چهره‌های اصلی این کشور تبدیل شده است. بايد ديد ، آیا او می‌تواند آینده سوریه را شکل ديگرى دهد یا گذشته او مانعی بزرگ در این راه خواهد بود؟
در مراكش راهنماى ما مى گفت ؛ تا رژيم بشار اسد در سوريه سرنگون نشود به ايران كارى ندارند ولى پس از سرنگونى اسد نوبت به رژيم اسلامى ايران خواهد رسيد. حال، پرسش بزرگ اينجاست، رژيم فاشيستى مذهبى ولايت فقيه در ايران چگونه سرنگون خواهد شد؟ آيا مردم ايران به تنهايى مى تواند اين رژيم آدمكش را با اتكاء به خود سرنگون سازد؟آيا ما ايرانيان با اين همه تحصيل كرده و اين همه گروه هاى سياسى و شخصيت برجسته اى چون شاهزاده پهلوى كه اين روز فعال تر از گذشته ظاهر شده است ميتوانيم رژيم را سرنگون سازيم؟ چرا در طول چهار دهه اين رژيم هنوز در ايران حاكم است؟ و چرا با وجود جنبش هاى گوناگون در ايران هنوز نتوانسته ایم رژيم را سرنگون كنيم؟ اشكال كار در كجا نهفته است؟ در سركوب پيش از حد است يا از ترس و عدم تحرك مردم و يا عدم سازماندهى است؟ آيا عدم تشكل اپوزيسيون است كه رژيم فاشيستى مذهبى توانسته است بيش از چهار دهه دوام آورد؟اپوزیسیون ،در دهه ١٣٦٠ با وجود گروه هاى مسلح و مبارزات مسلحاته نتوانست كارى از پيش ببرد و هزاران تن دستگير و دهها هزار اعدام شدند. در مرداد ٦٧ پس از عمليات فروغ جاويدان مجاهدين بقدرى اعدام كردن كه زندانها، تقريبن خالى شده بود .بيشتر زندانيان را اعدام كردند حتا كسانى كه زودتر ميبايد آزاد شوند را پس از چندين ماه ملى ِكشى باز هم اعدام كردند. مردم در سالهاى ١٣٩٦ و ٩٨ باز هم بخاطر گرانى ٢٠٠ درسدى بنزين اعتراضات را آغاز كرده و باز به خيابانها آمدند ولى رژيم دوباره سركوب كرد.با اینکه در ٢٩ استان ايران اعتراض ادامه داشت، بسيارى را به رگبار بستند و بطوريكه در ظرف دو روز ١٥٠٠ تن را در خيابانها كشتن و عده ى زيادى را دستگير و باز اعدام كردند . در اين ميان جاى يك اپوزيسيون قوى خالى بود تا مردم را سازماندهى كند، همه اينها بخاطر نبودن يك تشكيلات منسجم در اپوزيسيون است.
آنچه مسلم است ،آنان كه از سياست حرف مى زنند و شناخته شده نیستند نمى توانند مانند يك فرد يا گروهى شناخته شده و محبوب در ميان مردم مثمرثمر باشند.كدام شخص يا نيروبى ميتواند تمامى نيروها و شخصيت ها را حول محور سرنگونى جمع كند؟چرا در شوراى جرج تاون وقتى شاهزاده پهلوى كنار ميرود آن شورا از هم پاشيده ميشود؟ پس عدم حضور يك شخصت سياسى با نفوذ زياد در مردم ميتواند تغييرات بزرگى بوجود آورد.
چگونه مى توان يك تشكيلاتى ساخت كه سازماندهى كند؟
در اينجا منظور از تشكيلات ،سازمان سياسى نيست ، كه آن خود فرصت ديگرى را براى توضيح مى طلبد .براى سازماندهى مردم در تظاهرات و يا اعتصابات بايد آمادگى هاى لازم را بدست آورد. ما بخوبی میدانیم ،براى اينكه بتوانيم نيروهاى زيادى را به خيابانها بكشانيم ،احتياج به سازماندهى داريم براى اين كار از نيروهاى آليت جامعه در ميان جوانان و مردمى كه ميخواهند بطور حرفه اى با رژيم چنگ در چنگ شوند برگزيده ميشوند .براى اين كار بايد گفت :تنها راهش تشكيل هسته ى اوليه است كه آن هم با شروع كار جمعى است که بوجود خواهد آمد. اين هسته اوليه گاهى از افرادِ شناخته شده تشكيل مى شود و گاهى از بين جمع و افرادى كه در جريان مبارزات همديگر را پيدا مى كنند، هسته اوليه تشكيل می شود. بهتر است افراد در همان محله هاى خودشان ،هسته هاى اوليه را تشكيل داده و بتدريج از حركتهاى كوچك شروع كنند تا حركتهاى بزرگ را راحتتر سازماندهى كنند. در كردستان چنين است كه گروه هاى بزرگتر مى توانند راحت تر مردم را به خيابانها بكشانند چون سالهاست كه مردم در شرايط مناسب خود و يا توسط گروه هاى سياسى كردستان سازماندهى شده اند. در كردستان ، زن و مرد و جوانان و حتا كهنسالان وظايف خود را در شرايط سخت بخوبى ميدانند.بقول معروف اتومات سازماندهی می شوند.
يك تجربه در كردستان:
روزى با فولكس واگنى با پنج سرنشين وارد شهر كوچك مهاباد شديم. در ميدانى بازار روز داير بود ، ناگهان ستون نظامى كه از كنار اين بازار عبور ميكرد ، براى ایجاد ترس و وحشت رگبار هوايى و زمينى شليك ميكرد ولى مردم و فروشنده ها و صاحبان اجناس در بازار در يك چشم بهم زدن ناپديد شدند و ناگهان بازار به شهر مرده ها تبديل شد اين حركت نشان ميداد مردم و دستفروشان در بازار كاملن بشكل عادت و يا سازمانيافته شده ميتوانند فورى در مكانها مناسب مخفى شوند.ما كه در جريان نبوديم در وسط بازار مانده بوديم چكار كنيم لذا از حركت باز مانديم تا آبها از آسياب افتاد . سپس ستون نظامى براه خود ادامه داد.
امروز براى جلو گيرى از ضربات بيشتر به سازماندهى نياز داريم . در نبود يك تشكيلات منسجم از سوى اپوزيسيون قوى ، در قدم نخست ، هسته هاى اوليه بايد تشكيل شود . و هر هسته اى مسئولى براى خود تعين كند تا با سرگروه (سرتیم) هسته هاى ديگر تماس داشته باشد. بدين صورت جمعيت در نقاط مختلف گرد هم آيند . بايد وقت گذاشت هسته هاى تشكيلاتى را درست كرد و هر سر گروه با ديگر سرگروه ها تماس بگيرد. بدين شكل هر روز حركت ها و آكسيونها و ميتينگ ها بيشتر و بهتر سازماندهى مى شوند. امروز رژيم جمهورى اسلامى در ضعيف ترين موقعيت خود قرار دارد بايد هر چه زودتر آماده شويم تا ضربه آخر را به رژيم درمانده بزنيم.تنها راه نجات ايران حركت گسترده در سراسر ايران است تا به دنيا نشان دهيم ما خودمان ميتوانيم سرنوشت خود را در دست خود بگيريم!بدنيا إعلام كنيم كه مشكل ما جمهورى فاشيستى مذهبى است كه بايد از ايران برود ومماشات با چنين رژيم تروريست پرورى ديگر امكان ندارد.
فراموش نكنيم مردم ، امروز پيش از هر چيز ديگر به سازماندهى و رهيرى نياز دارند.. امروز رژيم جهل و جنايت مانند شغال زخم خورده است . به هر كسى ميتواند حمله كند . بدون سازماندهى و بدون تشكيلات دوباره ضربه خواهيم خورد و باز ميتوانند سركوب كنند امما با سازماندهى مردم، ضربات بسيار كمتر خواهد بود.
فعاليت ها بايد خيابانى باشد اگر چه اين مبارزه طولاني باشد. با طولانى شدن مبارزات ميتوان مردم را سازماندهى كرد كه كدام روز ، كدام گروه بايد در خيابانها حضور يابند تا بتوان نيروهاى سركوبگر را خسته كرد و ضربه آخر را همه با هم زد.
براى نمونه پنج مرحله از يك كار تشكيلاتى را در زير مياوريم تا تجربه اى باشد براى نيروهاى تازه كار اين مراحل فتح تهران است.
مرحله ١-يكى از راههاى عملياتى، شناسايى شهر و محل عمليات است. مثلن سلسله مراتب عمليات فتح تهران ٦ بامداد لحظه طلوع آفتاب است. تيمهاى عملياتى در محل حاضر ميشوند اين عمليات در مرحله اول محله محور است. هركسى در محله خود خروجى هاى شهر را ميبندد و ورودى ها را باز ميگذارد تا ايجاد ترافيك شود.
بستن راه با هر وسيله ممكن ، اين مرحله ترافيك ايجاد شده تماشايى است.
مرحله ٢-هدايت ترافيك به مركز شهر است ، بستن خطوط BRT حمل ونقل عمومى ( توقف وسايل)يكى از كارهاى مهم است. در اين مرحله درخواست همكارى از ساير رانندگان است . شكل گيرى سريع ترافيك درمركز شهر از اهداف اين مرحله است.
مرحله ٣- استقرار و تجمع ليدرها با فاصله از سركوبگران است. بين ساعت ٨تا٩ بامداد.
پيداكردن يكديگر در اين مرحله است ، دنبال كردن يكديگر با نگاه كردن و علامت دادن به يگديگر.
ايجاد محاصره ميدانى ٣٦٠ درجه اى ( دايره كامل)
اين مرحله بدون اغتشاش كامل است تا نيروهاى سركوب بهانه اى براى سركوب نداشته باشند.
مرحله ٤- فتح تهران:
در اين مرحله محاصره تدريجى نيروهاى سركوب است. تنگ كردن حلقه محاصره ، نزديك شدن از همه نقاط با استفاده از قانون پنج به يك (٥ به يك) يعنى هر سر گروه يا رابط با ٥ تن از معترضين يك تن مزدور را هدف قرار ميدهند!
در يك يورش ناگهانى ، دستگيرى پرسنل ضبط و استفاده از تمامى ابزارهايشان ( خصوصن بى سيم ها)پرسنل با دست و پاى بسته از فرمانده جدا مى شوند.
مرحله ٥- مرحله فتح نهايى تهران است كه بين ساعت ١١ تا ١٢ ظهر صورت مى گيرد.
تمامى ابزار هاى ضبط شده ، ماشين آلات در اختيار گرفته شده ، اينجا استفاده از بلندگوها براى سازماندهى مهم است. گوش كردن مدام به بى سيم ها از موارد مهم اين مرحله نهائى است.
استفاده از تجارب سربازى، كمين كردن براى مقابله با نيروهاى كمكى احتمالى است . تسخير مراكز مهم دولتى تشكيل انجمن هاى شهرى و برقرارى امنيت ، كنترل سياسى و ادارى پايتخت از وظايف نيروهاى مقاومت است.
اين يك نمونه سازماندهى است كه ميتوان به درون مردم بود و به همه آموزش داد. احزاب ميتوانند از آن بعنوان پلاتفرم استفاده كنند . توجه داشته باشيد عدم سازماندهى در اين مرحله ضربات زيادى به جنبش مردمى خواهد زد.
موضوع مهم ديگر ارتباط احزاب داخل و خارج يا يكديگر است كه مى تواند به اتحاد نيروها كمك شايان توجه كند و اميد دوباره اى بين مردم ايجاد كند . به اميد پيروزى مردم ايران بر دشمن ضد انسانى كه بيش از چهار دهه كشور را به ويرانه اى تبديل كرده است.