گیدئون لوی: رسوایی گرسنگی دادن عمدی؛ جنگ گرسنگی اسرائیل در غزه - برگردان
منتشرشده در روزنامه اسرائیلی هاآرتص، ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۵، ۲ مرداد ۱۴۰۴
برگردان به فارسی از نادر ثانی
نعیمه، یک مادر ۳۰ ساله فلسطینی، این هفته به همراه پسر ۲ ساله‌اش یزن که دچار سوءتغذیه است، در خانه آسیب‌دیده‌شان در اردوگاه پناهندگان الشاطی، در غرب شهر غزه، نشسته است.
نقشه اسرائیل برای پاکسازی قومی نوار غزه به سرعت، شاید حتی بهتر از آنچه انتظار می‌رفت، در حال پیشرفت است. علاوه بر دستاوردهای قابل توجه در کشتار و تخریب سیستماتیک که قبلاً مشخص شده است، در خلال چند روز گذشته شاهد یک دستاورد مهم دیگر نیز بوده‌ایم: گرسنگی دادن عمدی به توده‌های غزه شروع به نتیجه دادن کرده است.
اثرات این سیاست به سرعت در حال گسترش است و قربانیانی را به خود می‌بیند که تعدادشان از تعداد مرگ و میر ناشی از گلوله‌باران کمتر نیست. افرادی که در انتظار غذا نمی‌میرند، شانس خوبی برای تسلیم شدن در برابر گرسنگی دارند.
سلاح گرسنگی عمدی در حال کار کردن است. بنیاد «بشردوستانه» غزه، به نوبه خود، به یک موفقیت غم‌انگیز تبدیل شده است. نه تنها صدها نفر از اهالی غزه در صف انتظار برای دریافت بسته‌های توزیع‌شده توسط GHF به ضرب گلوله کشته شده‌اند، بلکه افراد دیگری نیز هستند که نتوانسته‌اند به نقاط توزیع برسند و از گرسنگی می‌میرند. اکثر این افراد کودک و نوزاد هستند.
تنها در روز چهارشنبه، ۱۵ نفر ـ از جمله سه کودک و یک نوزاد شش هفته‌ای ـ از گرسنگی جان باختند. از زمان شروع جنگ، صد و دو نفر، از جمله ۸۰ کودک، جان خود را از دست داده‌اند و آمار این واقعیت دهشتناک در روزهای اخیر رو به افزایش است.
واکنش فلسطینی‌ها هنگام درخواست غذا از یک آشپزخانه خیریه، در بحبوحه بحران گرسنگی، در شهر غزه، ژوئیه.
تصاویری که توسط رسانه‌های محلی جنایتکار اسرائیل (که عدم پوشش غزه هرگز فراموش یا بخشیده نخواهد شد)از عموم مردم پنهان شده است، در سایر نقاط جهان دیده می‌شود. این تصاویر یادآور بازماندگان اردوگاه‌های کار اجباری، تصاویر هولوکاست است. پنهان کردن آنها شبیه انکار این پدیده است.
اسکلت‌های نوزادان و شیرخواران، زنده و مرده، که استخوان‌هایشان از میان بافت چربی یا عضلات تحلیل رفته بیرون زده است که پژمرده شده‌اند، چشم‌ها و دهانشان کاملاً باز شده و حالت چهره‌شان مرده است.
آنها روی زمین بیمارستان، روی تخت‌های خالی دراز کشیده‌اند یا با ارابه‌هایی که با الاغ کشیده می‌شوند، حمل می‌شوند. اینها تصاویری از جهنم هستند. در اسرائیل، بسیاری از مردم این عکس‌ها را رد می‌کنند و به صحت آنها شک دارند. برخی دیگر با دیدن نوزادان گرسنه ابراز شادی و غرور می‌کنند. بله، این هم چیزی است که بر سر ما آمده است.
تبدیل گرسنگی عمدی به سلاحی مشروع و قابل قبول در میان اسرائیلی‌ها، چه از طریق حمایت آشکار و چه از طریق بی‌تفاوتی دلسردکننده، شیطانی‌ترین مرحله در جنگی است که اسرائیل در نوار غزه آغاز کرده است.
همچنین این تنها مرحله‌ای است که نمی‌توان برای آن هیچ توجیه، بهانه یا توضیحی ساخت. حتی دستگاه تبلیغاتی بی‌حد و حصر اسرائیل هم نمی‌تواند هیچ توضیحی پیدا کند. گرسنگی به سلاحی مشروع تبدیل شده است زیرا وسیله دیگری برای دستیابی به هدف است: پاکسازی قومی.
باید این واقعیت را درونی کرد و ادامه جنگ را از این منظر دید. همانطور که اسرائیل از مرگ ناشی از تیراندازی سود می‌برد، از گرسنگی که صدها نفر را می‌کشد نیز سود می‌برد. تنها از این طریق می‌توان غزه را به مکانی غیرقابل سکونت تبدیل کرد و تنها از این طریق ساکنان آن «با میل و رغبت» آنجا را ترک خواهند کرد، ابتدا به شهر «بشردوستانه» و از آنجا به لیبی، یا خدا می‌داند کجا.
فلسطینی‌ها پس از آنکه ارتش اسرائیل در ماه مه دستور تخلیه از شرق خان یونس، در جنوب نوار غزه، را صادر کرد، با وسایل خود از خانه‌هایشان فرار می‌کنند.
گرسنگی اکنون واقعیتی است که در برابر چشمان همه قرار دارد. روزنامه‌نگاران فلسطینی در غزه که هنوز توسط ارتش اسرائیل به ضرب گلوله کشته نشده‌اند، گزارش می‌دهند که دو یا سه روز است چیزی نخورده‌اند.
حتی پزشکانی که از کشورهای دیگر به غزه آمده‌اند روز چهارشنبه در مورد آنچه خورده‌اند ـ عمدتاً آنچه نخورده‌اند ـ صحبت کردند. یک پزشک کانادایی در بیمارستان ناصر گفت که در دو روز گذشته فقط یک کاسه کوچک عدس خورده است. او به این ترتیب قادر نخواهد بود به مراقبت از بیماران و زخمی‌ها ادامه دهد. این نیز برای اسرائیل خوب است.
تیمی از رسانه الجزیره مرد جوانی را که به دنبال غذا برای فرزندانش رفته بود، همراهی کرد. او گشت و گشت تا اینکه دو کیسه آرد اسرائیلی و یک بطری روغن را در یک دکه بازار پیدا کرد. قیمت هر کیسه صدها شِکِل بود و او دست خالی به خانه و پیش فرزندان گرسنه‌اش بازگشت. سپس استودیوی تلویزیونی جزئیات سه مرحله‌ای را که منجر به مرگ بر اثر گرسنگی می‌شود، ارائه داد. فرزندان این مرد در مرحله دوم بودند.
یک پسر فلسطینی کیسه‌ای از غذا را از یک کاروان برنامه جهانی غذا که در ماه ژوئن در مسیر شهر غزه تخلیه شده بود، حمل می‌کند.
این گرسنگی عمدی، این جنگ را به وحشتناک‌ترین جنگ اسرائیل، مطمئناً جنایتکارانه‌ترین آنها، تبدیل کرده است. ما هرگز دو میلیون نفر را به این شکل گرسنه نگذاشته‌ایم.
با این حال، تنها یک چیز بدتر از گرسنگی عمدی وجود دارد: بی‌تفاوتی که در اسرائیل با آن برخورد می‌شود. یک ساعت و نیم با ماشین از مکانی که نوزاد دیگری به نام یوسف الصفدی روز چهارشنبه در آن درگذشت، فاصله دارد. خانواده‌اش نتوانستند هیچ جایگزین شیری برایش پیدا کنند.
در حالی که او فوت کرد، کانال ۱۲ در حال پخش یک برنامه آشپزی بود و استقبال عمومی از این برنامه در سطح بسیار بالایی بود.