«آیا شاه و شیخ دو روی یک سکه اند؟»
با نگاه شک بر انگیزه اپوزسیون جمهوریخواه.
مردم و حکومت اسلامی دیگر از هم جدا شده اند، مردم بدنبال آینده بهتر بعد از جمهوری اسلامی هستند ، چون دریافته اند که با وجود ادامه جمهوری اسلامی آینده ای ندارند، اما بخشی از اپوزیسیون ، بدنبال سازش با جمهوری اسلامی و بخشی با سلطنت ، هستند، که البته مردم به بخش مذهبی اپوزیسیون هم اعتمادی ندارند،در حال حاضر تنها آلترناتیو سازمان یافته رضا پهلوی است،اگر موفق نشوند اصلاح طلبان شانس بعدی،و سازمان مجاهدین به هیچوجه حتی با داشتن پشتیبان بین المللی و در درون ایران شانس ندارند، این تحلیل من هست.
تمرکز حکومت مذهبی بعد از جنگ ۱۲ روزه روی سرکوب مردم است،و مردم نباید به ادامه بقای این رژیم فرصت ،بدهند.،اختلافات نباید موجب بسته شدن آرمانهای مشترک جهت ایرانی آباد و آزاد شود،تفرقه را از خود دور و به همدلی با هم فکر کنیم.
بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی بدست مردم ایران، مردم نباید اجازه بدهندکه حکومتی اختیار عنان را بدست بگیرد که ساختار امنیتیش بدست اسرائیل افتاده باشد، موساد و افراد و عناصر وابسته به اسرائیل بعد از سقوط رژیم جمهوری اسلامی دارای اختیارات رسمی تردر دولت جدید خواهند بود و نقش اساسی امنیتی بازی خواهند کرد.
حق حاکمیت مردمی باید جدا و در برابرنفوذ موساد در آینده تنظیم شود،مردم باید این مسئله را بخوبی احساس کرده باشند که هیچ نیروی خارجی از جمله امنیتیها چه در منطقه وچه در سطح بین المللی و بخصوص در داخل کشور ،بدنبال برقراری آزادی برای عموم مردم نیستند، بلکه مردم باید در بازسازی همه ارگانها ی یک دولت ملی ،مسقل،دمکرات و بر گرفته شده از رای مسقیم مردم و پاسخگو در مقابل مردم باشند،پس وظیفه نیروهای سیاسی در قبال آینده مردم در ایران این است که از یک دولت نیابتی به موساد مانند سلطنت و رضا پهلوی دوری، کنند،و نتیجه را به بعد از برگزاری انتخابات آزاد بسپارند.
آیا برای گذار از تمامیت جمهوری اسلامی نیاز به همکاری گسترده اپوزیسیون داریم؟ اگر آری ، چرا اقدامات اساسی صورت نمیگیرد ،با گفتمان در مورد همکاری و همسوئی که کار عجیبی نیست، حد اکثر نشتن دور یک میز و در مورد آینده مشترک صحبت کردن که دنیا زیر و رو نمیشود،حد اکثر اینکه بتوافق کلی نمی رسیم ، اما پیش وجدان خود شرمنده نیستیم که اقدام نکردیم،از طرفی آنهائیکه حاضر بهمکاری گسترده نیستند اتمام حجت کرده و بافکار عمومی در ایران بیشتر معرفی خواهند، شد.
یک مسئله مهم این است که مذاکره در مورد حکومت آینده باشدو طرفین باید صد در صد از رژیم اسلامی گذر کرده باشند.
اگر نیروهای مختلف بهر دلیلی با روزنه های همگرائی و همسوئی در مورد تحولات بنیادین و دمکراتیک برای آینده کشور از جمله قانون اساسی،مجلس موسسان را رد میکنند،یعنی عملشان برنامه ریزی شده است،برنامه ایکه خود آنها تنظیم نکرده اند بلکه دولت ترامپ و نتانیاهو نقشه کش و بر نامه ریز آن هستندو اپوزیسیون راست تنها اوامر آنها را آنهم بخاطر رسیدن به قدرت و ثروت مجددا پذیرفته و اجرا میکنند،حالا اگر ایران و ایرانی هم بنابودی کشیده شوند ،خانه و کاشانه اشان ویران و بمباران شود ،برایشان اشکالی ندارد،تنها آنها بقدرت باز گردند کافیست، البته تلاشهای کنشگران و عناصر سیاسی و احزاب ،و همچنین نیروهای مدنی و حقوق بشری ایرانی مستقل بکار خود ادامه میدهند و اتمام حجت با طیفهای مختلف راست و چپ که در کنار موساد قرار گرفته اند، میکنند.
اگر نیروهای سیاسی از طیفهای مختلف نتوانند در مورد مسائل بنیادین با هم وارد مذاکره مستقیم یا غیر مستقیم شوند که البته بهمین سادگی هم نیست ، و برنامه مشترک برای بعد از گذار تدوین کنند بطور مستقل یعنی اینکه مشترک رژیم را از جلو راه بردارند و وارد فاز انتخابات آزاد شوند،و طی حد اقل شش ماه شرایط را برای برگزاری انتخابات آزاد و شرکت مردم بطور آزاد، و رای اکثریت را بعد از انتخابات به پذیرند ،آنوقت مهم نیست کدام نیرو که اکثریت آرای مردم را کسب کرده دولت را تشکیل دهد، مهم اینکه جامعه قانونمدار باشد،آزادی باشد،کار و نان و آب و برق، باشدو زندان و شکنجه و اعدام آگاهانه کنار زده شود.
اگر این روش پذیرفته نشودو تنها بیگانگان تعیین و تکلیف کنند که در ایران فردا بخش بخصوصی عنان قدرت را بدست بگیرند، آیا فردا آرامش در جامعه حاکم خواهد شد؟آیا دولت دست نشانده باید همه را سرکوب کند،زندان جدید بسازد،زندان و شکنجه و اعدام ادامه یابند؟آیا نیروهائئکه سهیم در دولت نیستند بهمین سادگی اجازه خواهند داد که دولت دست نشانده هر کاری دلش خواست با مردم انجام دهد؟
خوب میدانید که مردم کلیت جمهوری اسلامی را نمیخواهند ، و خوب میدانید که در انتخابات آزاد هیچ نیروئی به تنهائی اکثریت آراء مردم را کسب نخواهد کرد ،پس وعده دمکراتیک و آزادی و...دادن دروغ محض است.
نیروهای درون جامعه و آنهائیکه در خارج از ایران هستندمیدانند که در طی زمان حتی در شرایط ترور و خفقان عوامل رژیم اسلامی پاسداران ،امنیتیها و بسیج نتوانستند جلوی حرکت رشد جنبشهای مردمی را بگیرند،در سال ۹۶و ۹۸ با وجود کشتار جمعی از مردم و بعد از آن حرکتهای نمادین مانند «جنبش زن ،زندگی،آزادی»و اعتراضات سازمان یافته طبقه کارگر ،اعتراضات پرستاران،بازنشستتگان،معلمین ،نانوایان و اخیرا معترضین به نبود آب،برق،و نان و غیره بصورت فراگیر در خیابان حاضر شدند و موجب عقب نشینی دستگاههای امنیتی و اطلاعاتی رژیم ،پاسداران و بسیج،سرکوبگران در خیابان شدند.
فرض کنیم و شاید هم سلطنت بکمک موساد و سی،آی، ای دوباره بقدرت بر گردانده شوند و عوامل ساواک تربیت شده مکتب موساد بتوانند در تهران مستقر شوند، آگر آزادی نباشد،احزاب آزاد نباشند،مردم آرامش نداشته باشند و... آیا آن دولت میتواند بکارش ادامه دهد؟من معتقدم که نه اگرکلیه نیروهای سیاسی چپ و راست در ایران، از ملی و دمکرات ، نتواننددر ایجاد یک پلاتفرم همسو در خدمت مردم حتی جدا گانه تنظیم کنند در آینده آرامش در جامعه بر قرار نخواهد شد و شرایط به جنگ داخلی کشیده خواهد شد،حتی با حضور عوامل امنیتی موساد درتهران.
کنفرانس مونیخ که در۴ مرداد ۱۴۰۴ تحت نام «همایش همگرائی ملی برای نجات ایران »با حضور بیش از سیصد نفر برگزار شد.
جالبترین صحنه در نشست،حضور تعدادی از اعضاء «حزب توده» و فدائیان اکثریت بود،که به کنفرانس دعوت شده بودند،که خود نشان از خیانت و پشت پا زدن به جمهوریخواهان داشت،و نشان بارز از بی پرنسیپی بود ،و اتحاد جمهوریخواهان جهت تشکیل آلترناتیورا به زیر سئوال برد، زیرا هم حزب توده و هم اکثریت در طیف «اتحاد جمهوریخواهان »عضو هستند، و ماهیت اتحاد ۵ تشکل را هم به زیر سئوال بردند.
واقعیت ملموس در این کنفرانس سخنان رضا پهلوی در پایان ماجرا بود:
«...برای نامیدن من از هیچ عنوانی جز< پدر >استفاده نکنید، و توجه داشته باشید که علاقه ای به داشتن هیچ مقامی بعد از پیروزی ندارم و تنها دغدغه من رهبری دوران گذار،برگزاری انتخابات آزاد و سپردن کشور بدست صاحبان آن و همچنین صاحبان شکل نظام آینده را که ممکن است جمهوری یا پادشاهی باشد تعیین خواهد کرد.»
این پیام بظاهر سیاسی و مثبت که آگاهانه و حساب شده به افکار عمومی داده شد ،من را بیاد پیام خمینی از پاریس بمردم ایران انداخت ،که پس از گرفتن قدرت زیر همه وعده ها زد و در اولین فرصت مسئله اعدامها را در دستور کارش قرارداد که امیدواریم تکرار نشود. گذر از رژیم استبدادی مذهبی بسیار خوب با برچیدن بساط مذهب در کل جامعه . امااگر در شرایط بعد از جمهوری اسلامی جایگاهی برای فعالیت احزاب مختلف و فراگیر سیاسی ، فعالیت سندیکا های آزاد و مستقل کارگری و نبود روزنامه و رسانه های آزاد و... نباشند، بشما دست نشانده گان سرمایه داری جهانی اجازه خواهند داد ، آرام به زندگی انگلی خود ادامه دهید، اگر چنین است و اگر کلیه نیروها دمکرات نتوانند در ایجاد یک پلاتفرم همسو در خدمت مردم حتی بصورت جداگانه تنظیم کنند، در آینده خود دچار مشکل شده و آرامش در جامعه ایجاد نخواهد شدو شرایط به« جنگ داخلی »کشیده خواهد شد ، حتی با حضور عوامل امنیتی موساد و ساواک در تهران ضرورت تاریخی و انسانی حکم میکند که همه در خدمت آرامش مردم باشیم به قدرت و ثروت وابسته نباشیم ،نقش هماهنگ کننده داشته باشیم،اگر نیروهای سیاسی از چپ و راست نتوانند به یک توافق ملی پایدار دست بیابند نخواهند توانست مشارکت مردم را بنفع خود کسب کرده و آزادی را در جامعه حاکم کنند، به جای اینکه بر اختلافها که مهم هم هستند و هر نیروئی مجاز به ابراز نظر خود میباشد ، دامن بزنیم ، بر عکس آن عمل کنیم، البته اگر ماموریت ندارید.
ازطرفی می بینیم که مماشات و فرمانبرداری رضا پهلوی از موساد و تا ئید حمله نظامی به ایران که حتی با مخالفت مردم در ایران مواجه شد با وجودیکه بزرگترین و بیرحمانه ترین سرکوبها را از طرف کلیت جمهوری اسلامی دیده و لمس کرده بودند ، مواجه شدیم.
ازطرفی می بینیم که مماشات و فرمانبرداری رضا پهلوی از موساد و تایید حمله نظامی به ایران که حتی با مخالفت عمومی مردم در ایران روبرو شد با وجودیکه سالیان دراز بزرگترین سرکوبها ،شکنجه ها و اعدامها را از جانب کلیت نظانم دیده و لمس کرده بودند ،مواجه شدیم.
.
با بر پا کردن صحنه های نمایشی در مونیخ و شهر های مختلف اروپا جز ابراز و نشان دادن خوش خدمتی به کشورهای سرمایه داری جهانی نبود،و از طرفی بزرگ جلوه دادن فرزند شاه ، بعنوان «رهبر» جلوه دادن او بیک نماد و راه حل مطلوب و هم زمان اعمال تهدید یا تصویه حسابها آنهم با تکیه بر موساد و غیره به عبث میکوشند رضا پهلوی را به «رهبر» کل مردم در جامعه بقبولانند و سمت و سوی مخالفین ملی را با دمکراسی درایران به او بعنوان ناجی و وارث تاج و تخت سلطنتی و ولیهد،پیونددهند که به راه و روش پدرش جلب کنند. در طی ۴۷ سال گذشته که رژیم جنایتکار اسلامی با کمک مستقیم آمریکا بقدرت رسیدند،و از آن همه نیروهای ملی ،دمکرات،آزادیخواه ،استقلال طلب که توسط شاه سرکوب شده بودند تنها حکومت در اختیار قشری از جامعه قرار گرفت که مورد حمایت شاه بودندو در مساجد و حوزه ها ی علمیه مشغول توطئه و فریب مردم و امروز امتحان خود را پس دادند.
رضا پهلوی« مظلومانه» در خدمت اهداف نیروهائی قرار گرفته که آن رفتار شرم آور را با پذرش انجام دادند در روزهای آخر حکومت،زیرا به این نتیجه رسیده بودند که دیگر به او نیازی ندارند و او را آواره جهان کردند، سرمایه داری جهانی امروز هم همان عملکرد را نسبت به سران جمهوری اسلامی از خود نشان داد،از کجا معلوم که فردا رضا پهلوی با نشان دادن این همه خوش خدمتی فردا مورد عذاب و خشم آمریکا و موساد قرار، نگیرد.
سلطنت طلبان و هواداران رضا پهلوی که با شور و شوق فوق العاده و غیر سیاسی و غیر دمکراتیک فرزند شاه سابق را به نماد و رهبر و پدر خود خواندند و تنها به بخشی از اپوزیسیون که به آن تعلق دارد فکر میکنندو دیگران که اکثریت جامعه را تشکیل میدهند حقوقشان را نادیده میگیرند و تنها به رضا پهلوی و بعنوان رهبر دوران گذار تکیه میکنند،نه دمکراتند و نه آزادیخواه، البته این محبوبیت حق سلطنت طلبان است ،و این در حالیست که خلع آلترناتیو جمهوریخواهی بوضوح دیده میشود، نتیجه ای جز بی اعتمادی در افکار عمومی نخواد داشت،آنها با تغییر و تحول قدرت از طریق بیگانه با بمباران آنهم بنام دمکراسی را می طلبند.
04.August.2025
https://facebook.com/amin.bayat.9
www.youtube.com/@aminbayat 6906
