زندانیان سیاسی آزاد باید گردند
برگرفته از: پیام صدای انقلاب ایران.
تقدیم به: خانواده جانباختگان جنگ هشت ساله ایران و عراق.
۲۶ مرداد ۱۴۰۴
رفقای کارگر! مردم آزاده!
نخستین تبادل اسرای جنگ ایران و عراق در روز ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹ انجام شد و تعدادی از اسرای جنگ ایران و عراق بازگشتند. در این روزها دهها هزار خانواده پس از چندین سال به دیدار عزیزان خود شاد شدند.
زنان و مردان و کودکان، شوهران فرزندان و پدران خود را در آغوش گرفتند و احساس مطبوعی از محبت و شادی سراسر وجودشان را فرا گرفت. اینان – حداقل لحظاتی کوتاه ـ اندوه و محنت یک عمر محرومیت و هشت سال جنگ و ویرانی را در آغوش عزیزان خود به فراموشی سپردند. شادیتان مبارک باد!
خانواده های بیشمار دیگری، اما هنوز از اسارت فرزندانشان در رنج هستند. در این روزها، چه آن هنگام که دسته های گُل را به خانه آزادشدگان میبرید و چه آن هنگام که به دید و بازدید آنها می روید و در محافل خانوادگی گرد هم می آیید، باید بخاطر داشته باشید که هنوز هزاران نفر از شریف ترین و عزیزترین فرزندانمان در اسارت هستند.
هزاران نفر که در جنگی اعلام نشده به اسارت دشمن درآمده اند، طی ده سال جنگ اعلام نشده رژیم جمهوری اسلامی، بر علیه توده های کارگر و زحمتکش و مردم آزادیخواه! هزاران نفر که بر سر دفاع از حق زندگی برای انسانهای استثمار شده و ستمدیده و بر سر دفاع از آزادی به سیاهچالهای جمهوری اسلامی برده شده اند و کسانی که ناگزیر بوده اند نان شب فرزندانشان را در رویارویی با خیلی عظیم از محافظین و مدافعین سرمایه و غاصبان ثروت جامعه بدست آورد. کسانی که فریاد کرده اند می خواهیم مانند کسانی دیگر زندگی کنیم. نمیخواهیم پایمال شویم! اینها هنوز در اسارت هستند!
در عهدنامه ها و پیمانهای صلح میان دولتها، آزادی اینها درخواست نمیشود. هیچ یک از کمیسیونها و کمیته ها و کنوانسیونهای رسمی بین المللی نام اینها را در لیست اسرایی که باید آزاد شوند قید نمی کنند و در جنگ میان طبقه کارگر و مدافعین حاکمیت سرمایه و ستم نیز، نیروی ما کفایت می کرده است تا تیپها و گردانهای ارتش سرمایه داران را به اسارت در آوریم که اکنون آنها را با فرزندان اسیرمان معاوضه کنیم.
این حرکت اعتراضی وسیع ما، تنها نیرویی است که میتواند آزادی این اسرا را ضمانت کند.
هر انسان شرافتمندی که آزادی را حق مسلم خود میداند، هر کس که اعتقاد دارد دفاع از موجودیت خود در مقابل پایمال شدن، حق بی چون و چرای هر انسانی است، و هر کس که آزادی بیان و اظهار عقیده و انتخاب مرام را برای افراد جامعه محترم میشمارد. باید به صفوف این حرکت اعتراضی بپیوندند.
دشمنان ما، حاکمان رژیم اسلامی، این روزها زنگهای پیروزی خود را بصدا در آورده اند و اعلام میکنند که در جنگ حفظ حاکمیت خود پیروز شده اند. اسرای آزاد شده را به زیارت مقبره خمینی میکشانند تا و یا با وی تجدید میثاق کنند و بشارت پیروزی سپاه اسلام را به آستان او ببرند.
میخواهند در میان طوفانی از غبار و غوغای تبلیغی، فلاکت و سیه روزی نتیجه ده سال حاکمیت سیاه خود را کم کنند. میخواهند درد جراحات به چرک نشسته، قربانی شدنها و قربانی دادنها را
از یاد توده های مصیبت دیده ببرند. میخواهند با نمایش غرور بورژوایی خود اعلام کنند کسانی که
در جنگ دفاع از مقدسات سرمایه به اسارت رفته بودند اکنون پیروزمندانه باز میگردند.
در چنین شرایطی ما نیز وظیفه داریم با بانگ رسای خود اعلام کنیم: کسانی که در جنگ دفاع از
مقدس ترین آمال و آرزوهای بشری به اسارت جمهوری اسلامی درآمده اند باید آزاد شوند!
کارگران!
بخاطر داشته باشیم که بخشی از نیروی رزمنده ما، بخشی از لشکر ستمدیدگان و استثمار شدگان، انبوهی از مبارزین راه رهایی انسان، صفی از کارگرانی که به دفاع از نان فرزندانمان برخاسته اند، هنوز در زندانهای جمهوری اسلامی بسر میبرند.
اگر امروز حاکمان جمهوری اسلامی با بازگشت اسرای جنگ ایران و عراق «پیروزی» خود را اعلام میکنند، ما نیز باید با بلند کردن صدای اعتراض خود، تداوم مبارزه خود و عادلانه بودن خواسته هایمان را اعلام کنیم.
برای تمام کسانی که خواهان پایان پذیرفتن ستم و سرکوب، خواهان پایان پذیرفتن محرومیت و فقر و گرسنگی و خواهان آزادی و عدالت اجتماعی هستند، مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی که به استثمار و بی حقوقی و تحقیر و خفقان گردن ننهادهاند، وظیفه ای عاجل و فوری است.
بگذاری ما پیروزی واقعی را – در نتیجه مبارزه وحدت و پیگیر – از آن خود کنیم و بر سفره دستاوردهای ما به شادی بنشینیم.
بگذار تا عزیزترین همرزم هایمان در سنگر های مبارزه طبقاتی مان را – آزاد شده از زندان – در حلقه خود بگیریم و گُلبارانشان کنیم. بگذار تا شاهد بازگشت آنان به کانون گرم خانواده شان باشیم، خانواده ای به وسعت تمامی ستمدیدگان و استثمار شدگان!
پس با بانگی رسا اعلام کنیم: کارگران زندانی و زندانیان سیاسی آزاد باید گردند.
