در سوگ ِ شهرزاد ِ هنر

در سوگ ِ شهرزاد ِ هنر

شاعر!

هنر ِ تو را هم

به گروگان گرفتند

که با پای خودت

بروی تلویزیون ِ شان و

از هرچه نوشته ای

از هرچه خوانده ای

از هرچه رقصیده ای

توبه کنی

همچون/ بنده ی سربه راه شده

در حضور ِ خدایگان ِ خودکامه

تو اما

نفروختی هنر را

به دلقکان ِ

الفبای هنر نخوانده

به باجگیران ِ

هرچه نام اش هنر است

کارتن های شب خوابان هم

به صدای نفس های تو

عادت کرده اند

بس که

از این پارک

به آن پارک

کوچ کردی و

خواب ِ بی پناهان را

آشفته کردی.

کودکی ات را

در کدام کوله بار ِ فقر

جاگذاشتی

شهرزاد ِ قصه گوی

کودک همخوابان!

که موهای سپید شده از فقرت

به یاد ندارند!

گنجشک های بی خان و مان هم

در سوگ ِ تو عزادارند.

توضیح: خود ِ شعر آنقدر گویا هست که من نخواهم زنده گی اندوهبار ِ شهرزاد را که 27 مرداد درسن ِ 75 ساله گی مرد بازنویسی کنم.