ایالات متحده درحال ورود به حالت استبدادی کامل است - برگردان
جاناتان فریدلند : گاردین
برگردان: ک الوند
یک قدم به عقب بردارید و آن را درک کنید
رفتار دیکتاتورمنشانه ترامپ آنقدر گستاخانه و آشکار است که به طور متناقضی، ما آن را نادیده می‌گیریم. اما اکنون زمان آن رسیده است که آن را همانطور که هست بنامیم.
اگر این اتفاق در جای دیگری مثلاً در آمریکای لاتین رخ می‌داد، چگونه می‌توانست گزارش شود؟ رئیس جمهور پس از تثبیت تسلط خود بر پایتخت، اکنون قصد دارد نیروهای گارد ویزه را به چندین شهر تحت کنترل شورشیان اعزام و ادعا کند که برای برقراری نظم در آنجا این اقدام پس از حمله به خانه‌های مخالفان برجسته صورت می‌گیرد
و این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که مردان مسلحی که وفادار به رئیس جمهور دیده می‌شوند، و بسیاری از آنها نقاب دارند، و به جمع‌آوری مردم از خیابان‌ها ادامه می‌دهند.
اینکه این عمل در ایالات متحده آمریکا اتقاق می‌افتد بنابراین ما کاملاً در مورد آن اینگونه صحبت نمی‌کنیم. این تنها دلیل نیست. همچنین به این دلیل است که پیشروی دونالد ترامپ به سمت اقتدارگرایی چنان پیشرفته که هر روز یک یا دو قدم دیگر برمی‌دارد و به راحتی می‌توان به آن عادت کرد:
شما نمی‌توانید دائماً در حالت شوک باشید. و علاوه بر این، افراد هوشیار از اغراق‌آمیز یا هیستریک به نظر رسیدن محتاط هستند
غریزه آنها این است که به جای فریاد زدن با تمام وجود، آن را کم‌اهمیت جلوه دهند. موضع دیگری هم هست رفتار دیکتاتورگونه ترامپ آنقدر گستاخانه و آشکار است که به طور متناقضی، ما آن را نادیده می‌گیریم. مثل این است که در شب توسط دزدی که پیراهن راه راه پوشیده و کیفی با علامت "Swag" حمل می‌کند از خواب بیدار شوید: ما فرض می‌کنیم که این یک شوخی یا یک شیرین‌کاری یا به هر حال غیرواقعی بوده ، نه یک خطر واقعی در مورد ترامپ هم همینطور است.
ما نمی‌توانیم آنچه را که می‌بینیم کاملاً باور کنیم. اما این چیزی که می‌بینیم. ترامپ گارد ملی را در خیابان‌های واشنگتن دی سی مستقر کرده است، به طوری که اکنون 2000 سرباز، به شدت مسلح، در حال گشت‌زنی در پایتخت هستند.
بهانه مبارزه با جرم و جنایت است، اما وقتی او این اقدام را انجام داد، میزان جرایم خشونت‌آمیز در واشنگتن دی سی در پایین‌ترین حد خود در 30 سال گذشته بود. رئیس جمهور هشدار داد که شیکاگو، و شاید بالتیمور نیز، هدف بعدی خواهد بود.
در ماه ژوئن، او گارد ملی و تفنگداران دریایی را به لس‌آنجلس فرستاد تا اعتراضات علیه سیاست‌های مهاجرتی خود را سرکوب کنند، اعتراضاتی که دولت آن را به مثابه «شورش» توصیف کرد.
تظاهرکنندگان از مردان نقابدار آیس، آژانس مهاجرتی که به لطف ترامپ، اکنون بودجه‌ای معادل بزرگترین ارتش‌های جهان دارد، شکایت داشتند
مردم را از گوشه و کنار خیابان‌ها می‌رباید یا از ماشین‌هایشان بیرون می‌کشد. همه این شهرها توسط دموکرات‌ها اداره می‌شوند و تصادفی نیست که جمعیت سیاه‌پوست زیادی دارند.
آنها مراکز بالقوه مخالفت با حکومت ترامپ هستند و او می‌خواهد آنها را تحت کنترل خود داشته باشد. اصرار قانون اساسی مبنی بر اینکه ایالت‌ها اختیارات خود را دارند و دامنه دولت فدرال باید محدود شود اصلی که تا همین اواخر برای جمهوری‌خواهان مقدس بود می‌تواند بی‌اعتبار شود.
هدف، کنترل است، انباشت قدرت در دستان رئیس جمهور و حذف یا خنثی کردن هر نهاد یا شخصی که می‌تواند مانع او شود.
این منطق هدایت‌کننده‌ای که هر اقدام ترامپ، بزرگ و کوچک، از جمله جنگ‌های او با رسانه‌ها، دادگاه‌ها، دانشگاه‌ها و کارمندان دولت فدرال را توضیح می‌دهد.
این منطق به توضیح این موضوع کمک می‌کند که چرا مأموران اف‌بی‌آی هفته گذشته ساعت ۷ صبح به خانه و دفتر جان بولتون، که زمانی مشاور امنیت ملی ترامپ بود و اکنون یکی از منتقدان سرسخت اوست، حمله کردند. و اینکه چرا رئیس جمهور به طور مبهم اشاره کرد که کریس کریستی، فرماندار سابق نیوجرسی، در تیررس اوست به همین دلیل است که او با تلاش برای حذف لیزا کوک از عضویت در هیئت مدیره فدرال رزرو به اتهامات اثبات نشده کلاهبرداری در وام مسکن، تمام عرف‌ها و احتمالاً قوانین ایالات متحده را زیر پا گذاشته است.
این اتهامات مبتنی بر اطلاعاتی است که به طور ساختگی توسط وفادار ترامپ که به عنوان مدیر مسکن فدرال منصوب شده ، ارائه شده است و به گفته نیویورک تایمز، بارها از «اختیارات دفتر خود برای تحقیق یا حمله به شناخته‌شده‌ترین دشمنان سیاسی آقای ترامپ» استفاده کرده است.
الگویی واضح که ترامپ از نهادهای دولتی برای تعقیب دشمنان خود به شیوه‌ای استفاده می‌کند که بدترین دوران ریچارد نیکسون را به یاد می‌آورد
اگرچه در جایی نیکسون در سایه‌ها پنهان می‌شد، سوءاستفاده‌های ترامپ آشکار و همه اینها در راستای دستیابی به قدرت بیشتر است.
اخراج کوک را در نظر بگیرید. با کاهش تعداد رأی‌دهندگان در نظرسنجی‌ها، به ویژه به دلیل نحوه مدیریت او در اقتصاد، او مشتاق کاهش نرخ بهره است. بانک مرکزی مستقل این اجازه را به او نمی‌دهد، بنابراین او می‌خواهد فدرال رزرو را از سر راه خود کنار بزند و قدرت تعیین نرخ بهره را خودش به دست بگیرد.
توضیهی که جی دی ونس این هفته ارائه داد توجه کنید که ترامپ «بسیار بهتر از «بوروکرات‌های غیرمنتخب» می‌تواند این تصمیمات را بگیرد، زیرا او مظهر اراده مردم است.» این استدلال، اقتدارگرایی محض است و استدلال می‌کند که یک اصل اساسی قانون اساسی ایالات متحده، یعنی تفکیک قوا، باید کنار گذاشته شود، زیرا تمام اختیارات مشروع تنها در دست یک نفر است.