عدم وفای بعهد فلسطینی ها و زمزمه جنگهای آینده!

رهبران سیاسی اسرائیل و رسانه های غربی برای هموار کردن راه جنگهای جنایتکارانه بعدی و ادامه نسل کشی، مدعی هستند فلسطینی ها وفای بعهد نکردند و اجساد برخی از گروگانهای اسرائیلی را به موقع تحویل نمی دهند!

خانم آنیا مولنبلت یکی از زنان نویسنده و سیاستمدار پیشرو هلند در سطح جهان و نماینده سابق حزب سوسیالیست در پارلمان و مجلس سنای هلندبود. متن زیر را از قطعاتی از دو یادداشت فیسبوکی او ترجمه کرده ام.

**********

تذکری در مورد توافق گروگان‌ها

از قبل پیش‌بینی شده بود که این خطر وجود دارد که فلسطینی‌ها نتوانند اجساد تمام گروگان‌های اسرائیلی کشته‌شده در غزه را به اسرائیل تحویل دهند. این موضوع ممکن است به عنوان بهانه‌ای مورد استفاده قرار گیرد تا اعلام کنند که حماس به تعهدات خود پایبند نیست.

اما باید این نکات را در نظر داشته باشیم:

• آن دسته از اسرائیلی‌هایی که زنده نمانده‌اند، توسط فلسطینی‌ها کشته نشدند، بلکه جان خود را بر اثر بمباران‌های اسرائیل از دست داده‌اند.
• مشکل دیگری که اضافه می‌شود این است که فلسطینی‌هایی که مسئول نگهداری اجساد بودند نیز اغلب خودشان در اثر بمباران‌ها کشته شده‌اند و گاهی هیچ‌کس نمی‌داند که اجساد کجا دفن شده‌اند.

برخلاف فلسطینی‌هایی که توسط اسرائیل زندانی شده بودند و بخشی از آن‌ها به دلیل شکنجه‌ها و بدرفتاری در زندان‌های اسرائیل دیگر زنده نیستند، اما فلسطینی ها با اسرائیلی‌ها در اسارت رفتار خوبی داشته‌اند، بهتر از میانگین ساکنان فلسطینی تغذیه شده‌اند و قطعاً شکنجه نشده‌اند.

این فقط یک تذکر (واقعیت‌گویی) بود!

درباره فلسطینی‌های گناهکار و بی‌گناه

...در مورد مقاومت فلسطین، که اکنون تاریخچه‌ای طولانی دارد، ما در هلند به شدت شستشوی مغزی (ایدئولوژی‌زده) شده‌ایم.... ما فراموش می‌کنیم که در فلسطین عمدتاً اسلامی قبل از ۱۹۴۸، مردم با یهودیان و مسیحیان به صورت مسالمت‌آمیز زندگی می‌کردند

زمان آن رسیده که برای شروع، احترام خود را نسبت به مبارزه مشروع آزادی‌بخش فلسطین نشان دهیم و نه اینکه تنها برای کودکان کشته شده اشک بریزیم...

هولوکاست، یعنی نسل‌کُشی بزرگی که در قرن گذشته با هدف نابودی یهودیان انجام شد، برای ما به عنوان عموم مردم قابل رؤیت نبود. ابعاد عظیم و فجیع آن تنها زمانی آشکار شد که اردوگاه‌های کار اجباری پاکسازی شدند. اما نسل‌کُشی بزرگ این قرن را می‌توانیم هر روز در تلویزیون دنبال کنیم.  و جز برای آخرین مدافعان سرسخت اسرائیل، دیگر نمی‌توان انکار کرد که موجودیت یک ملت کامل در خطر است:  فلسطینی‌ها.  این سؤال دردناک مطرح می‌شود که چگونه ممکن است بخش مهمی از نوادگان یهودیانی که آن زمان به صورت گسترده قتل‌عام شدند، اکنون این کار را با فلسطینی‌ها می‌کنند. به این بهانه که آن‌ها حق امنیت و در نتیجه حق داشتن سرزمین خود را دارند – با وجود اینکه به خوبی می‌دانند در آن سرزمین از قبل مردمان دیگری زندگی می‌کردند.

...نه، این جنگ نیست؛ جنگ بین کشورها اتفاق می‌افتد، نه بین یک اشغالگر و یک ملت تحت اشغال. اما یک قضاوت هنوز سرسختانه باقی مانده است...

اما شعار جدید یک اثر عجیب دارد:  تقسیم جمعیت فلسطین به «بی‌گناهان» (زنان و کودکان) و «گناهکاران» (مردان).  محمد الکُرد کتاب مهمی نوشته است که اکنون به زبان هلندی هم منتشر شده: «قربانیان بی‌نقص». چه کسانی حق دارند برچسب قربانی را داشته باشند؟ «بی‌گناهان». الکُرد می‌نویسد، این به معنای آن است که مردان فلسطینی، چه پدر باشند، چه مبارز یا هر دو، اجازه دارند شیطان‌سازی شوند.  گویا می‌توان آن‌ها را به راحتی سلاخی کرد. گویی کشتن مردان کمتر از کشتن زنان فجیع است...

مقاومت فلسطین هر کاری که توانسته انجام داده است؛ و هر کسی که زحمت بکشد و تاریخچه مقاومت فلسطین را که از پیش از ۱۹۴۸ آغاز شده مطالعه کند، می‌داند که مقاومت واقعاً همه چیز را امتحان کرده است، از دیپلماسی و مقاومت مسالمت‌آمیز گرفته تا استفاده از سلاح. بله، حماس نیز بارها اعلام کرده که آماده مذاکره، آتش‌بس طولانی‌مدت، و حتی، اگر مردم فلسطین موافقت کنند (مانند عرفات در مذاکرات اسلو)، آماده است از سه‌چهارم فلسطین صرف نظر کند، مشروط بر اینکه یک چهارم باقی‌مانده، یعنی غزه و کرانه باختری، فلسطینی باقی بماند.

اما البته، اسرائیل هرگز تلاش‌های فلسطینی‌ها برای رسیدن به یک راه‌حل را جدی نگرفت. در صهیونیسم هرگز هیچ ملاحظه جدی برای اعطای کوچک‌ترین امتیاز به فلسطینی‌ها وجود نداشته است. قتل‌های سیاسی اغلب دقیقاً رهبران فلسطینی‌ای را هدف قرار می‌داد که حاضر به مذاکره بودند؛ همچنان که اسماعیل هنیه نیز تصادفی نبود که روز قبل از شرکت در مذاکرات با اسرائیل به عنوان مذاکره‌کننده، ترور شد. اسرائیل دوست دارد اصرار کند که «هیچ‌کس در میان فلسطینی‌ها نیست که بتواند با او صحبت کند»، و به این ترتیب، خودشان اطمینان حاصل می‌کنند که فلسطینی‌هایی که می‌شود با آن‌ها صحبت کرد، به موقع حذف شوند...

اما حتی بسیاری از هلندی‌هایی که اکنون معتقدند اسرائیل باید دست بردارد، و شاید در راهپیمایی عظیم ۵ اکتبر نیز شرکت کرده‌اند، همچنان تمایل دارند که ضمن انتقاد از اسرائیل، فوراً این موضوع را نیز اضافه کنند که حماس هم گناهکار است؛ گویی با این کار، حرف‌های بدی را که اکنون درباره اسرائیل می‌زنند، جبران می‌کنند. این دقیقاً طبق ضرب‌المثل قدیمی هلندی است که می‌گوید:  «در جایی که دو نفر می‌جنگند، هر دو مقصرند.»

نکته اصلی اینجاست: طبق قوانین بین‌المللی، مردمی که تحت اشغال زندگی می‌کنند، حق مقاومت دارند؛ همچنین، اگر راه دیگری نباشد، حق مقاومت مسلحانه نیز دارند. هنگامی که آپارتاید در آفریقای جنوبی لغو شد، ما به راحتی فراموش کردیم که زمانی ماندلا را نیز یک تروریست نامیده بودیم. وقت آن رسیده که به همان شیوه‌ای که ANC  را به عنوان یک جنبش آزادی‌بخش به رسمیت شناختیم، مقاومت فلسطین را نیز به رسمیت بشناسیم. دیگر نمی‌توان انکار کرد که آن‌ها هر دلیلی دارند که با ابزارهایی که در اختیار دارند، برای بقای خود بجنگند.

آیا نباید از آن‌ها انتقاد کرد؟ بله، می‌توان. هیچ جنبش مقاومتی فرشته باقی نمانده است؛ اشتباهات زیادی مرتکب شده‌اند، از خط قرمزها عبور کرده‌اند، ANC  نیز دست‌هایش آغشته به خون است.  اما. مطمئن شوید که می‌دانید در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید.*

ایشان کتابهای زیادی نوشته اند، ازجمله در سال 2010  تیتر یکی از کتابهایش چنین است: "جنگ وقتی صلح تهدید می‌شود."

او می نویسد: "صلح میان فلسطینی‌ها و اسرائیل دورتر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد. آیا اصلاً راه حلی ممکن است؟...

 آیا اسرائیل اصلاً راه حلی برای چیزی که زمانی "مشکل عربی" نامیده می‌شد، دارد؟"

در حقیقت صلح برای اسرائیل خطر است نه جنگ! به همین دلیل زمانیکه خطر صلح فرا می رسد جنگ شروع می شود.

با احترام،

ا.پوری(هلند)16-10-2025