از کنفرانس مونیخ تا اسلو؛ نقش مزورانه ایران‌اینترنشنال در ایجاد تفرقه
پیش از کنفرانس سلطنتی مونیخ، طرفداران پادشاهی شبکه تلویزیونی ایران‌اینترنشنال را بایکوت کرده بودند و شب و روز آن را به‌عنوان «تلویزیون تجزیه‌طلبان» لعن و نفرین می‌کردند. اما پس از آن‌که رضا پهلوی با نفی دیگر شبکه‌های سلطنت‌طلب مانند من‌وتو، کیوآرکد معروف خود را به‌طور اختصاصی در اختیار این شبکه گذاشت و اعلام کرد که به هیچ رسانه‌ای جز ایران‌اینترنشنال اعتماد نکنید و کد را فقط از طریق این "رسانه" دریافت کنید، طرفداران پادشاهی با چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای و حیرت‌انگیز ــ از نوع «بادمجانِ ناصرالدین‌شاهی» ــ به مدافعان پروپاقرص این شبکه تبدیل شدند و فراموش کردند که سال‌ها آن را نفرین می‌کردند. یک‌شبه با یک فرمان همایونی همه چیز عوض شد و این رسانه «یک‌کلاغ‌چهل‌کلاغ» برای پوشش تمام‌وقت کنفرانس بیعت و سجده مونیخ سنگ تمام گذاشت.
دو روز پیش، کنفرانس سیاسی دیگری تحت لوای «حقوق بشر» در اسلو برگزار شد که باز هم توسط همین شبکه به‌طور گسترده پوشش داده شد. همین امر بار دیگر موجی از خشم و نفرین هواداران سلطنت را متوجه این تلویزیون کرد. آنان دوباره به «تنظیمات کارخانه» بازگشتند و این پوشش خبری را تلاشی در راستای تجزیه ایران، ایران‌ستیزی، پهلوی‌ستیزی و توطئه بیگانه دانستند و گفتند و نوشتند که عربستان در پی تجزیه ایران است. اگرچه کنفرانس اسلو هیچ ارتباطی با «حقوق بشر» نداشت و همچون ده‌ها نشست مشابه در بیش از دو دهه اخیر، جلسه‌ای صرفاً سیاسی بود که طبق معمول «عده‌ای آمدند، نشستند، گفتند، برخاستند و رفتند»، بااین‌حال هواداران رضا پهلوی آن را تلاشی موذیانه برای مقابله با «پروژه شکوفایی ایران» و رهبری رضا پهلوی معرفی کردند.
بدیهی است که برخی هواداران ساده لوح ایران‌اینترنشنال همچنان از آن به‌عنوان رسانه‌ای بی‌طرف و فراگیر دفاع می‌کنند، اما این شبکه هدفمند عمل می‌کند و بی‌طرف نیست. سردبیر کنونی آن معاون سابق وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و این رسانه هر تجمعی را بدینگونه پوشش نمی‌دهد. برای مثال، پس از کنفرانس مونیخ، سازمان مجاهدین خلق با جمعیتی چندبرابر، کنفرانسی را در رم تشکیل دادند که حتی پوشش حداقلی از سوی این شبکه دریافت نکرد. یا تظاهرات بزرگ مجاهدین در بروکسل در روز شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ (۶ سپتامبر ۲۰۲۵) با جمعیتی بیش از صد برابر کنفرانس مونیخ و هزار برابر کنفرانس اسلو، بازتاب شایسته‌ای در این رسانه نداشت. افزون بر آن، ده‌ها کارشناس و متخصص نیز صرفاً به‌دلیل آن‌که «طوطی» و هم‌صدا با خط خبری ـ تحلیلی شبکه نیستند، بایکوت شده‌اند.
متأسفانه، نتیجه تبلیغات و برجسته‌سازی رسانه‌ای هر دو کنفرانس، تشدید خصومت‌ها، تفرقه و حتی فحاشی میان نحله‌های مختلف اپوزیسیون بوده است؛ امری که دقیقاً موجب خرسندی جمهوری اسلامی می‌شود. جالب آن‌که در هر دو کنفرانس، تعدادی از به اصطلاح کارشناسان همیشگی این تلویزیون و صادارتی‌های تازه‌وارد جمهوری اسلامی تحت پوشش گسترده رسانه‌ای قرار گرفتند.
کلام آخر اینکه جمهوری اسلامی با پول‌پاشی و نفوذ گسترده، موفق شده اپوزیسیون خود را ناکام جلوه دهد و به نزاع زشت میان آنان بخندد، و ایران‌اینترنشنال نیز با بازتاب این وضعیت، همان خنده را تکرار می‌کند. هزار افسوس که مملکت در حال ویرانی کامل است و اپوزیسیون بازیچه دست یک رسانه بیگانه شده است. بارها نوشته‌ام که کشورهای منطقه هزینه‌های فراوانی می‌پردازند تا رژیم ویرانگر و ایران‌ستیز جمهوری اسلامی پابرجا بماند؛ تا امثال قطر، عربستان، کویت و عراق بتوانند از میادین مشترک نفت و گاز حداکثر بهره را ببرند. نمی‌دانم کجای این مسئله ساده ــ یعنی «سوءاستفاده استراتژیک از منافع ملی ایران» و «رفتار مزورانه در راستای منافع کشورهای منطقه» ــ برای برخی از اعضای اپوزیسیون قابل درک نیست.
عبدالستار دوشوکی
پ.ن.: هرگز اهل تئوری توطئه از نوع دایی جان ناپلئونی نبوده و نیستم. اما باور کنید جمهوری اسلامی و کشورهای منطقه ساکت ننشسته اند. نفوذ راهبردی و هدفمند آنها در میان اپوزیسیون و بخصوص رسانه ها بسیار عمیق و جدی است. در ضمن از من نپرسید هزینه های کلان این کنفرانس ها از کجا می آیـــــــد.
