کنکاش در باره بازیابی «چپ نو» و وظایفش در قبال مردم
بخشی از«چپ » ایران پس ازانقلاب ۵۷ و با نتیجه عملکردش نسبت به مردم و با پشتیبانی از جمهوری اسلامی و... با خانه خرابی داخلی خود مواجه شد که مورد برخورد جدی مردم که البته خودشان هم در این مسیر افتاده بودند قرار گرفتند و مدتی در سکوت و بیهوشی بسر میبردند، اما امروز پس از ۴۷ سال دریافته اند که مرتکب اشتباه شده اند و در حال باز سازی سیاسی خود و جبران گذشته قرار گرفته اند،خوشبختانه عناصر چپ با حفظ تشکلهای خود در حال بازسازی هستند.
چپ ایرانی از حالت انفعال خود درآمده و از عملکرد دوگانه خود پشیمان و با آشنایی از وابستگی های گذشته به شرق تغییر مسیر داده و به استقلال فکری و نظری رسیده و پشت سر گذاشته و امروز تنها به سوسیالیسم می پردازد و علیه بورزوازی و عواملش صف آرائی مجدد کرده است و بخود شکل بدیل آینده را داده و در حال تکمیل این روند درست میباشد.
بحرانها در جامعه ایران امروز گلوی رژیم جمهوری اسلامی را هر روز بیشتر میفشارد ، ایدئولوژی اسلامی هم توسط مردم بکلی ترد و غیر قابل تحمل شده و مشروعیت تمامیت جمهوری اسلامی بکلی زیر سئوال رفته و دیگر آخوند ،ملا و پاسدار و بسیجی نزد افکار عمومی هیچگونه اعتبار و مشروعیت ندارند.
البته بدون هیچگونه ابهامی باید تکرار کرد که هم نیروهای سیاسی بخش بزرگی از آنها و هم مردم در بوجود آوردن این شرایط اسفبار امروزبا پشتیبانی از آخوند ،تلاتم فرهنگی و سیاسی در کل جامعه ایجاد کردند،نابرابری،کمبود شغل ،تورم ورشکستگی اقتصادی و... موجب کند شدن رشد اقتصادی شد تا سطح زندگی مردم دچار اختلال شودو زندگیشان به حد اقلها وابسته ، و این در حالیست که تمرکز ثروت بدست عوامل مذهبی،حوزه های علمیه،سپاه پاسداران و عوامل امنیتی با تمرکزی شرم آور در مقابل مردم مواجهیم و بقیه ثروت مردم را به لبنان ،فلسطین ، سوریه ،عراق و یمن اختصاص دادند ، این عمل یعنی آگاهانه تیشه به ریشه دوام اقتصاد ایران زدند .
رژیم علاوه بر روبرو شدن با بحران ایدئولوژیک اسلامی با بحران سیاسی و اقتصادی نیز در کلیه موارد در جامعه روبرو شده است و هیچ راهی آگاهانه برای نجات خودو اقتصاد ایران باقی نگذاشته شرایط جامعه شبیه ماههای قبل از ۵۷ شده و هر روز امکان فرو پاشی هست.
با بوجود آوردن چنین شرایطی ،چپ و نیروهای مترقی باید بخود بیایند و از خواب غفلت بیدار شوند ،نظم و روش گذشته را مورد تجزیه و تحلیل قرار بدهند و مستقل و بدون وابستگی به چین و روسیه دو کشور سرمایه داری نوین در خدمت جامعه قرار بگیرند،ودامن به بحران ایدئولوژیک اسلامی و فروپاشی ان بزنند،و تنها به بسیج کارگران دلخوش باشند و چپ را احیاء کنند.
در ایران امروز در مرحله اول وظیفه چپ کمک به فروپاشی نظام اسلامی است و با اتحاد و همبستگی با سایر نیروها امکان پذیر است.
اگر نظری کوتاه به احزاب چپ در جهان بیندازیم می بینیم که فروپاشی سوسیال دمکراسی در حال تکوین و پیشرفت است و دولتها در مسیر فروپاشاندن اتحادیه های کارگری و سازمان های وابسته به طبقه کارگر هستند که در حقیقت پایه های دولتهای سوسیال دمکراسی بودند که در حال فروپاشی قرار گرفته اند احزاب سوسیالیست و سوسیال دمکرات اکثرا از درون تهی شده اند،زیرا از طبقه کارگر فاصله گرفته اند و منافع بورژوازی را در مد نظر و در دستور سیاست روز خود دارند،و رای طبقه کارگر را بکلی از دست داده اند،این نمونه در غرب سرمایه داری باید سرمشق چپ مترقی ایران قرار بگیرد، وظیفه چپ با بکارگیری سیاستی درست و مستقل دست در دست زحمتکشان اینکه اولاتعهدات خود را نسبت به طبقه کارگر جدی بگیرند و اتحادیه ها ی کارگری را تقویت و مورد پشتیبانی قرار بدهندو فرهنگ سیاسی مارکسیسم را به میان طبقه کارگر برده و تبلیغ کنندتا مجددا پایگاه خود را در میان کارگران هم باز تعریف کنند و هم باز یابند تا بتنوانندپایگاه طبقاتی خود را سازماندهی کنند و فقدان مبارزه طبقاتی را در جامعه جبران کنند و هویت واقعی خود را باز یابند.
چپ امروز باید بفکر سرنگونی رژیم و بعد از آن باشدو باید سیاست مادی گرایی را و همکاری با عوامل سرمایه داری را به رادیکالیسم گذشته بازسازی کند.
سردر گمی ایدئولوژی در انقلاب ۵۷ موجب شد که چپ مسیر ناتوانی را طی کند،سردر گم و حیران شده بود،هنوز هم اثراتی در بخشی که در حالت درجا زدن هستند دیده میشود.
اولویت چپ باید طبقه کارگر باشد ،بخش اعظمی از چپ هنوز هم در میدان نئولبرالیسم شرق و غرب در تلاطم فکری قرار دارند و نمیتوانند تعادل خود را حفظ کنند،که باید خود را به چالش بکشند و از مسیر درست حرکت کرده و بنفع مردم ایران و طبقه کارگر قرار بگیرند.
چپ با بازیابی زبان و سیاست طبقاتی و ترجیح دادن به مطالبات اقتصادی طبقه کارگر ، باید جلوی نفوذ عوامل بورژوازی را بگیرد زیرا آنها از بحرانهای درون چپ سوء استفاده کرده و بنفع خود و سرمایه داری بهره بر داری میکنند و چپ را برای مدتی خانه نشین در گذشته کردند،افکار عمومی کارگران را علیه چپ به نوسان در آورده و انها را به وعده وعید دلخوش نگمیدارند امروز باید از اشتباهات گذشته درس عبرت بگیریم و فقط برای بازسازی نهادهائی که نیروی کار خود را میفروشند تا زنده بمانند و در جهت باز پس گیری افکار سوسیالیستی و سازماندهی آنهادر جامعه عمل کنیم، چپ باید تنها متمرکز بر نقطه مشترک وضعیت اقتصادی طبقه کارگر بشود.
چپ ایرانی باید بداند که در حال حاضر فاقد یک پایگاه طبقاتی در درون طبقه کارگر است باید آنرا بازسازی کند ،چپ درست است که به انتخابات آزاد تن میدهد و قبول دارد اما اگر زیر پوشش حزبی منسجم و طبقاتی نباشد و از مبارزه انتخاباتی و به نیروی کارگران وابسته نباشد ، نیروهائی انتخابات را خواهند برد که وسایل تولید را در اختیار دارند یعنی نبرد ایدئولوژی سرمایه داری با چپ از جهت مالی بسیار دشوار و از لحاظ پشتیبانی اگر از عقلانیت طبقاتی استفاده کند پیروز خواهد شد.
مهمترین شکل ترجیح دادن به انتخاباتی که براتحادیه ها و احزاب سوسیالیستی است اتحادیه ها و احزاب هویت طبقاتی را به جامعه نشان میدهندو اعتماد متقابل را میسازند پس اهمیت دادن بیشتر به اتحادیه های سوسیالیستی در حالت قبول و شرکت در انتخابات باید باشد.
انتخاب گرایی یا شرکت در انتخابات آزاد کنترل شده بدون احزاب سوسیالیستی با برنامه ،افتادن بدام عوامل سرمایه داریست ،انتخابات نگاهی بسوی استراتژی بازسازی حضور طبقه کارگر در کنار احزاب ،هیچ حزب سوسیال دمکرات بدون وجود حزب طبقه کارگر نمیتواند موفق باشد، با فاصله گرفتن از چپ پوپولیسم مدافع چپ سوسیالیست مستقل باشیم.
بهر حال هر چقدر هم احزاب بورژوازی نوکران سرمایه داری چه داخلی و چه خارجی علیه چپ مستقل سخن پراکنی و کارشکنی بکنند باید بدانند که آلتر ناتیو دیگری جز چپ موجود نیست ،مارکسیستها باید علیه هر نوع سیستم طبقاتی مبارزه کنند و در جهت عام گرایی چپ کلاسیک قدم بردارند.
سیاست چپ مستقل باید بر اساس منافع مالی و مادی مردم و طبقه کارگر تدوین شود ،باید برای منافع مادی وتامین نیازهای مادی مردم جنگید،الویت بخشیدن به ابزار مبارزه طبقاتی طبقه کارگر تحت نظام نژادپرست سرمایه داری را باید نجات داد،هدف مارکسیستها رسیدن به یک جامعه بی طبقه و سوسیالیستی و باید از سوسیال دمکراسی عبور کند.
نیروهای سیاسی را باید بر اساس پایگاه طبقاتی تکیه کاه اجتماعی مورد ارزیابی قرار داد چپ و حتی سوسیال دمکراتها در مجامع اسلامی و بورژوازی نباید ادامه به رقص و به درد مردم بیفزاید. 24
در ایران علاوه بر بیکاران – امنیت شغلی برای شاغلین بسیار در سطح پائین افتاده ،اکثریت تعداد کارگران را با نیروی کار مهاجرین ابقا کرده اند و شکاف میان عدالت اقتصادی و عدالت فرهنگی ایجاد کرده اند و فرار سرمایه هم مزید بر علتها شده است.
چگونه واکنش را به کنش و اعتراضات مردم را به همکاری برای گذر از رژیم تبدیل کنیم،
بر همگان چه داخلی و چه خارجی ثابت شده که جمهوری اسلامی دیگر توان تبدیل خواست خود به یک کنش پایدار را ندارد،کل حاکمیت نیز در باز سازی مشروعیت – مهار بحرانهای اقتصادی-ترمیم شکافهای عمیق اجتماعی بین خود و مردم درمانده است،دیگر اعتماد عمومی نسبت به اسلام در هم شکسته ،جامعه ایرانی باصطلاح اسلامی دچار انباشت بحرانهای غیر قابل حل شده،اقتصادی-اجتماعی و مشروعیتی دولت تروریستی اسلامی را به مرز فروپاشی کشانده و نیروهای سیاسی در کنار مردم بیک گفتمان ملی و سیاسی بر پایه قبول مسئولیت مشترک -همکاری مشترک باید شکل بگیرد، زیرا اگر مردم در ایران به گفتمان ملی مترقی مجهز شوند دیگر هیچ نیروی خارجی یا داخلی توان تسلط بر آنرا نخواهد داشت.
جمهوری اسلامی با وحشت دائمی از واکنش مردم در ایران میکوشد با سرکوب گسترده ی معترضین رسانه ها و فعالان ،از گسترش خشم اجتماعی جلوگیری کند ،دامن به تفرقه افکنی میان معترضین از اقشار مختلف جامعه میزند تا صدای اعتراض کردها،بلوچ ها،لرستانیها ،آذریها و... را خاموش کند ،این رفتار وحشیانه و خصمانه ماهیت ضد ایرانی و انسانی تبعیض گرایانه ی جمهوری اسلامی را برای مردم بیشتر آشکار کرده و به این مسئله بخشی از نیروها با شعار تغییر مسالمت آمیز رژیم اسلامی به دوام آن کمک میکنند.
24.November.2025
