لیبرالیسم چیست، لیبرال کیست

( مدال ِ لیبرالیسم ِ لنینیست ها بر سینه ی تروریست ها!)

نخست بر این نکته تاکید نمایم که لیبرالیسم ِ بورژوایی یا به عبارت ِ دیگر بورژوازی ِ لیبرال یک واقعییت و مفهوم ِ تاریخی دورانی و سیاسی طبقاتی است ونه صرفن اقتصادی. چراکه من بر خلاف ِ لنینیست ها که برای فرار از بحث ِ فلسفی-نظری همه چیزرا ازمنظر ِمحدود وبسته ی اقتصاد می بینند و توضیح می دهند، معتقدم این فلسفه و جهان بینی و جهان شناسی یا در واقع دانش ِ نظری و فلسفی است که برایده ها وباورها و قضاوت های افراد در باره ی مسائل و موضوع های اجتماعی – تاریخی غلبه دارد و نه دیدگاه ِ صرفن اقتصادی که خودتاریخن تابع ِسیاست وعلائق وباورهای سیاسی ِ افراد و سازمان هاست. ضمن ِ آن که در عین ِ حال معتقد و مطمئن هستم که لنینیست ها اقتصاد را هم در معنای عامیانه و ساده انگارانه ی آن می فهمند و توضیح می دهند که آنهم چیزی جز تجارت و داد وستد نیست. درحالی که اقتصادازدیدگاه ِماتریالیسم ِ تاریخی ِ مارکس و انگلس معنای وسیع تر و شامل تری از تجارت و بده بستان های روزمره دارد و در واقع همان شیوه ی تولید در مرحله ی نخست است که تشکیل دهنده ی پی و بنیاد ِ هستی ِ اجتماعی و تاریخی ِهرجامعه ی معین است. این پی و بنیاد یابه بیان ِآشناتر زیرساخت، اما خود به خودی و آماده و ابتدا به ساکن درمناسبات ِ انسان ها وارد نمی شود. بلکه در مرحله ی عمل ( پراتیک ِاجتماعی، تاریخی و طبقاتی) با تبعییت از روابط ِسیاسی ِانسان ها در یک جامعه ی مشخص و دوران ِتاریخی ِمعین ، همسو با فرایند ِ تکاملی ِ آن جامعه کارکرد پیدا می کند. به عنوان ِمثال ِمشخص، در ایران این سیاست ِ غالب بر مناسبات ِ تولیدی است که تعیین کننده ی هم تولید و هم مناسبات ِ تولیدی- اقتصادی ِ حاکم بر جامعه است. یا در کشورهای پیشرفته، این سیاست ِ طبقه و احزاب ِ در قدرت است که راهکار و راهبرد های تولیدی- اقتصادی ِجامعه را تعیین می کند و به پیش می برد، و نه بالعکس. ازاین رو، و ازآنجا که بدفهمی از معنا و مفهوم ِ حقیقی ِ اقتصاد و عوامل ِ دخیل در کارکرد ِ آن و نیز محدود کردن و منحصر نمودن ِ لیبرالیسم ِ بورژوایی به اقتصاد،در حالی که هم لیبرالیسم وهم اقتصاد همچنان که گفتم تابعی از کارکردهای تاریخی ِنظام ِبورژوایی- سرمایه داری هستند، به ویژه در جامعه ی ما زیان های سیاسی ِبسیار به این جامعه ودموکراسی ِ مطلوب ِ آن وارد نموده، دراین نوشتار با بهره گیری از آموزه های مارکس و انگلس برآن هستم که به خواننده نشان دهم آنچه تا کنون لنین و لنینیست ها در باره ی لیبرالیسم ِ بورژوازیی و به ویژه اقتصاد ِ لیبرالی به عنوان ِ عامل اصلی ِ بدبختی ِ انسان ها گفته اند وتبلیغ می کنند تمامن نادرست وغیر ِعلمی وصرفن در جهت ِ اهداف ِقدرت خواهانه ی خود ِآنهاست.

ورود به بحث: لیبرالیسم،نیاز و یا درواقع ضرورت ِ هردم افزون یابنده ی جامعه و نظام ِهم اکنون غالب وفعال ِ بورژوایی-سرمایه داری است. نظامی که بنا بر قانون مندی ِحاکم بر آن،همچون دیگر پدیده های مادی ِدرحرکت رو به غایت و فرجامی تاریخی دارد که نهایتِ آن کمونیسم یامالکییت ِاجتماعی-اشتراکی ِ انسان ِکارورز ِاندیشه ورز بروسائل ودستاوردهای تاریخی ِ خویش است.

در گزاره هایی که از مانیفست ِکمونیست نقل خواهم کرد،خواهیم دیدکه مارکس و انگلس برخلاف ِادعای لنین و لنینیست ها این حرکت و روند ِ دیالکتیکی- تکاملی ِ سرمایه و سرمایه داری را از ساده ترین حالت ِپیدایش ازدرون ِ فرماسیون ِ پیشین ِ فئودالی، تا پیچیده ترین وضعییت ِ آن، و تا واپسین مرحله و هستی ِ قانون مند ِ تاریخی اش توضیح داده و نظام و دوران ِپسا سرمایه داری را که نظام ِ سوسیالیسم و دوران کمونیسم است نیز پیش بینی ِعلمی-عقلانی کرده اند. دراین بررسی ِگام به گام از نظام ِ بورژوا- لیبرال، خواهیم دید که مارکس-انگلس برخلاف ِلنین و لنینیست ها یک دوران ِ کامل ِ تاریخی ِ همبسته و همپیوسته رابه چند دوران ِناهمبسته ی فاقد ِوحدت ِ سیستمی تقسیم نکرده، بلکه آن را همچون وحدتی همبسته و همپیوسته از ساده به پیچیده و تا به آخر بررسی وتجزیه وتحلیل کرده اند. با چنین رویکردی است که درمانیفست می خوانیم:« درنظام ِبورژوایی ، مراوده ی همه جانبه و وابسته گی ِ متقابل و عالم گیر ِملت هاجایگزین ِانزوا و خودکفایی ِمحلی و ملی شده و در نتیجه یک سویه گی و تنگ نظری ِ ملی بیش از پیش ناممکن می گردد.{ این انزوا و یک سویه گی و تنگ نظری ِ ملی- محلی ِ دیوار ِ آهنین ساز میان ِانسان ها را ما از یکصد و ده سال ِقبل تا کنون هم در رژیم های بلشویکی و هم در دیگر حکومت های استبدادی- تکامل ستیز نظیر ِحکومت ِ اسلامی در ایران شاهد بوده وهستیم} ».( نقل از مانیفست، ترجمه ی حسن مرتضوی، ص. 281 . درون ِ کروشه از من است).نویسنده گان ِ مانیفست ِ کمونیست درهمین جاتوقف نمی کنند و دستاوردهای نظام ِ بورژوا-لیبرال( سرمایه داری) را به ترتیب ِ اهمییت ِتاریخی-جهانشمول ِشان ازدیدگاه ماتریالیسم ِ تاریخی یک به یک برمی شمارند:« نظام ِ سرمایه داری با پیشرفت ِ پرشتاب ِ تمام ِ وسائل و ابزارهای تولید، و با تسهیل ِ بی اندازه ی وسائل ِ و مناسبات ِ ارتباطی، تمام ِ ملت ها و حتا نامتمدن ترین ِ آنها را جذب ِ تمدن می کند و تمام ِ ملت ها را مجبور{ جبر ِ دیالکتیکی-تاریخی} می کند از بیم ِنابودی شیوه ی تولید ِ بورژوایی را بپذیرند و خلاصه جهانی مطابق با یکسویه گی ِ تکامل یابنده ی خود می آفریند».( همان کتاب. همان صفحه). در گزاره ای دیگر می خوانیم:«لیبرالیسم ِسیاسی- اقتصادی ِ بورژوایی در فرایند ِ رو به رشد و پیشرفت ِتکاملی اش، روستاها را تابع ِشهرها کرده است{ ونه شهرهاراتابع ِروستا ها جناب ِلنین و لنینیست! ادامه ی نقل ِقول:}، شهر های عظیم ِغول آسا آفریده، بر جمعییت ِ شهرنشین نسبت به جمعییت روستایی ِعقب مانده به نحو ِچشم گیری افزوده و بدین سان بخش ِ قابل ِ توجهی از انسان ها را از بلاهت ِ زنده گی ِ روستایی رهانیده است.{ لنینیست های مدافع ِروستاییان ودهقانان این آموزه های ماتریالیستی تاریخی رابخوانند ودست از تحقیر نمودن ِبورژوازی ِ لیبرال ِدوران ساز وتاریخ ساز درمقابل ِ روستاییان ِ واپسگرا بر دارند و بیش ازاین اعتبار ِمارکسیسم راخرج ِارتجاعییت ِپیشرفت ستیز ِ خود ودهاتی ها نکنند.}»( همان کتاب.همان صفحه. توضیحات ِدرون ِ کروشه از من است). باز در یک گزاره ی دیگراز دستاوردهای نظام ِ بورژوا لیبرال می خوانیم:« بورژوازی ِ لیبرال،پراکنده گی ِ جمعییت و وسایل ِ تولید و مالکییت را بیش از پیش از بین می برد. جمعییت را متراکم ساخته،ابزارهای تولید را متمرکز کرده و مالکییت را در دست ِ عده ای معدود قرارداده است. پیامد ِناگزیر ِاین فرا روی نیز تمرکز ِ هرچه بیش تر ِ سیاسی بوده است».(همان کتاب.همان ترجمه ص282). ادامه ی گفتاوردازمانیفست ِمارکس-انگلس درتجلیل از دستاوردهای ِ تاریخساز ِ بورژوازی ِ لیبرال:« بورژوای در دوران ِحاکمییت اش نیروهای تولیدی ِ عظیم تر وغول آساتری از مجموع ِ تمام ِ نسل های گذشته آفریده است. فرمانبرداری ِ نیروهای طبیعت از انسان،استفاده ازماشین آلات، کاربرد ِعلم ِ شیمی در صنعت و کشاورزی، ایجاد ِ راه آهن{ و امروزه هواپیما و ماهواره و دیگر وسایل ِ ارتباط دهنده ی انسان ها به همدیگر}، تسطیح ِ سراسر ِ قاره ها برای کشاورزی، کانال کشی ِ رودخانه هاو...، در کدام مرحله ی پیشین از تکامل ِ تاریخی ِ انسان به این نتیجه رسیده بودند که چنین نیروهای تولیدی ِ عظیمی در بطن ِ کار ِ اجتماعی نهفته است که باید کشف و شناسایی شده و به کار گرفته شوند؟» ( همان کتاب. ص.282 . توضیحات درون کروشه از من است.). اما، یک دستاورد مهم، و در واقع مهم ترین دستاورد ِ تاریخی ِ نظام ِ بورژوا- لیبرال، که فرقه گرایان ِ انحصارطلب ِ تمامییت خواه عمدن آن را نادیده می گیرند، نقش ِ بورژوازی ِ لیبرال در پیدایش ِطبقه ی کارگراست که خود محصول ونتیجه ی مستقیم ِ لیبرالیسم در تکامل ِ فرهنگی و آگاهی ِ علمی-طبقاتی ِاین طبقه است که آن را ازطبقه ی در خود به طبقه ی برای خود و برای تاریخ ِ انسانی ارتقاداده و موجب ِهم شناخت از هوییت ِ طبقاتی و هم از نیروی اجتماعی و جایگاه ِ اثباتی – ایجابی ِ تاریخی اش در تکامل دادن ِ جامعه و فرابرد ِ آن از نظام و دوران ِ موجود به نظام و دوران ِ پیشرفته تر و عالی تر است. مارکس و انگلس با چنین درک و برداشت ِتکامل گرایانه ازنظام ِبورژوا- لیبرال بود که در مانیفست نوشتند: « بورژوازی نه تنها سلاح هایی رابه وجود آورده که نابودی اش راتسریع می کند بلکه انسان هایی را هستی بخشیده که مآلن این سلاح ها راعلیه ِخود ِبورژوازی به کارخواهند برد. در واقع، به همان نسبتی که بورژوازی و لیبرالیسم اش و نیز سرمایه رشد می کنند، پرولتاریا یا طبقه ی کارگر ِ جدید نیز رشد می کند. با رشد ِ صنعت و تکنولوژی که شاخصه ی مهم ِ نظام ِ بورژوایی و دوران ِ سرمایه داری است نه تنها شمار ِ پرولتاریا افزایش ِکمی و رشد ِکیفی می یابد ، بلکه توده های انبوه ِآن نیزمدام بیش ازپیش فزونی یافته ودرنتیجه اتحاد و تشکل یابی ِ طبقاتی ِشان هم نیرومندتر می گردد. به عبارت ِدیگر،پیشرفت ِصنعت و تکنولوژی که خود ِ بورژوازی ِ لیبرال عامل و بانی ِ آن است ِ اتحاد ِ انقلابی ِ کارگران را در پی دارد. اتحادی که ناگزیر شرایطی را به وجود می آورد که زمینه ی حاکمییت و مالکییت بر وسائل ِ تولید را زیر ِ پای بورژوازی سست کرده و سرانجام از هم می پاشاند. یا به بیان ِ دیگر، بورژوازی بادستاوردهای تاریخی تکاملی اش بیش ازهرچیزگورکنان ِ خود را پدید می آورد . از این رو، می توان با قطع و یقین گفت که نهایت ِ فرایند ِ تولیدی مناسباتی ِنظام ِسرمایه داری ِ بورژوا - لیبرال سقوط ِ حتمی ِ این نظام و پیروزی ِ پرولتاریا خواهد بود.»( مانیفست ِکمونیست. ترجمه . حسن مرتضوی.ص284-291).ازاین گفتاوردهای تاریخن و مضمونن جهت مند ِ همبسته و همپیوسته من دو نتیجه گیری می کنم: نتیجه ی نخست این که برخلاف ِادعای لنین ولنینیست ها،مارکس وانگلس نظام ِسرمایه داری را از آغازگاه ِ گذار از فئودالیسم تا فرجام وغایت ِآن سوسیالیسم وکمونیسم توضیح داده و پیش بینی ِتئوریک کرده اند، درحالی که لنین و لنینیست ها با جعل ِ دوران ِ امپریالیسم به عنوان یک دوران ِ متفاوت با دوران ِ تاریخی ِ تاریخی ِ این نظام ازیک سو، و اختراع ِ« راه ِغیر ِسرمایه داری » ازسوی دیگر، بر تمام ِ آموزه های مارکس - انگلس خط ِ بطلان کشیده تا هم قدرت طلبی ِ خود را توجیه پذیرنمایند، و هم بادستبرد زدن به تئوری های مارکسیستی ودر واقع جعل ِنظر، فرقه و دار و دسته ی خود را جایگزین ِ طبقه ی کارگر نمایند.

نتیجه گیری ِ دوم که پیامد ِ نتیجه گیری ِ نخست و معطوف به همان هدف ِ کسب ِ قدرت ِ سیاسی است، لیبرال نامیدن ِ رژیم ِ استبدادی ِ ولایتی- خلافتی ِ با رهبر ِ مادام عمر ِ فعال مایشاء است که هیچ یک از خصوصیات ِلیبرالیسم راکه پیش تربه نقل ازمارکس و انگلس برشمردم نه تنها نداردبلکه به گواهی ِتمام عملکردهای اش دقیقن درضدیت وتقابل ِبا آنهاست. حکومت ِ دینی- مذهبی ِاسلامی آنچنان که از عنوان و محتوای ایدئولوژیک- سیاسی اش برمی آید و در عمل نشان داده، حکومتی است که در چارچوب ِ قانون مند و نظام مند ِاین دوران ِتاریخی نمی گنجد. یعنی نه دموکراسی ِبورژوا-لیبرالی دارد، نه آزادی ِ عمل برای فعالییت ِطبقات ِاجتماعی و ازجمله طبقه ی بورژوازی دارد،و نه کارگران ِتشکل یافته با هویت ِ خاص ِطبقاتی ِ خویش، و نه حتا آزادی های فردی برای انتخاب ِنوع ِپوشش برای زنان که نیمی از جمعییت ِتحت ِ سرکوب ِ این رژیم را تشکیل می دهند. لنینیست ها با لیبرال نامیدن ِ این رژیم همراه با تناقض گویی های آشکار، فقط یک هدف دارند و آن همچنان که گفتم توجیه ِ قدرت طلبی خود ِ شان است. با چنین هدفی است که آنها در غیاب ِ آزادی ِ انتخاب برای شهروندان ِ این جامعه،معیارهای فرقه گرایانه ی خود را تبدیل به تخت ِ پروکرست کرده تا بتوانند هر چیز وهر کس رابه طول و عرض ِ کوتاه قامت ِ همین معیارها تنزل داده، و مجری ِ اراده ی معطوف به قدرت ِ خود نمایند.

خلاصه ی مطلب این که: این رژیم ِ ته مانده و بوی نا گرفته ی قرون ِ وسطایی را به صرف ِ مصلحت و منفعت ِفرقه گرایانه ی خویش لیبرال نامیدن، اهانت است هم به تاریخ ِانسانی،هم به ماتریالیسم ِ تاریخی ، و هم به آنهمه آموزه های علمی- نظری ِ شناخت شناسانه ی مارکس و انگلس. باید از فرقه گرایان ِ خود کمونیست نام پرسید شما با کدام معیار و سنجه ی سیاسی و تاریخی این رژیم ِ قرون ِ وسطایی را لیبرال می نامید؟ با یکتارهبر ِ مادام عمر ِ همه کاره اش؟ با رکوردهای اعدام اش؟ با قطع ِ دست ِ آفتابه دزدان اش؟ با تحمیل ِ حجاب ِ اسلامی- اجباری اش به زنان و شلاق زدن های اش به زنان ِ بی حجاب؟ یک نمونه ی لیبرالیسم اش را به عنوان ِمثال به ما بگویید. این را هم بدانید: لیبرالیسمی که خاستگاه ِ ایدئولوژیک-اعتقادی اش روستاییان وحاشیه نشین های شهرهاباشند، ومجریان ِ سیاسی- اقتصادی اش تروریست- راهزنان ِباجگیر،از معجزات ِ« راه ِغیر ِ سرمایه داری» ِ فرقه سالاران ِ ضد ِ امپریالیست و ضد ِ تکامل است که هیچ ارتباط و پیوند ِ سیاسی و اعتقادی بامارکسیسم وپرولتاریای تکامل گرا ندارد.